niewypożyczalne

W pociągu, (a właściwie w wagonie I klasy) jadącym z Przemyśla do Warszawy dochodzi do ataku terrorystycznego. Wskutek rozpylenia trującego gazu, śmierć ponosi 45 pasażerów. W rozwiązanie sprawy, wbrew poleceniom przełożonego, angażuje się młoda i przebojowa zastępczyni prokuratora, Natalia Kruger, nazywana przez kolegów Fredy. To właśnie ona dopatruje się pewnych nieścisłości w sporządzonym raporcie, począwszy od ilości ofiar. Według dokumentów powinno ich być 46. Wkrótce okazuje się, że tą dodatkową osobą jest pracownik obsługi, młody Ukrainiec, który zbiegł z miejsca przestępstwa. Poszukiwanego udaje się dość szybko ująć. Jednak narodowość terrorysty w kontekście napływu imigrantów ze wschodu powoduje coraz większą nagonkę zarówno ze strony kół nacjonalistycznych jak i poprzez obraźliwe wpisy na portalach społecznościowych.   Niestety mowa nienawiści, staje się również narracją, jaką posługują się jedne z najważniejszych osób w państwie. Mało tego, okazuje się bowiem, że zaczynają

  PRZYPOMINAMY, ŻE 25.01.2023 ODBĘDZIE SIĘ KOLEJNE SPOTKANIE  W NASZYM KLUBIE CZYTELNICZYM SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

 

Senat Rzeczypospolitej Polskiej zdecydował podczas posiedzenia izby, które odbyło się 16 listopada, że Wisława Szymborska będzie patronką roku 2023.   Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku w Kórniku w Wielkopolsce, w 2023 roku będziemy świętować 100. rocznicę jej urodzin. Szymborska jest autorką trzynastu tomów poetyckich, laureatką literackiej Nagrody Nobla, została uhonorowana najwyższym odznaczeniem państwowym − Orderem Orła Białego. Jej wiersze przetłumaczono na ponad czterdzieści języków. Poniżej cytat z jednego z nich;  

  N ie wiem czy macie coś takiego, ale ja z pewnością tak. Otóż, czytając różne lepsze lub gorsze książki, cieszę się jak dziecko jeśli uda mi się natrafić na coś dla mnie wyjątkowego. Ostatnio taką perełką okazała się książka   Fredrika Backmana pt. Mężczyzna imieniem Ove. Poznajemy zatem gburowatego 59-latka mieszkającego na osiedlu domków jednorodzinnych. Ove jest od pół roku wdowcem, który nie posiada telefonu komórkowego, za to posiada samochód marki Saab (zresztą innych marek praktycznie nie uznaje). Mężczyzna nie lubi bałaganu oraz tego, że inni nie czytają tabliczek informacyjnych i nie przepada za zwierzętami. Ma też swój stały rytuał, czyli codziennie rano robi obchód po osiedlu i sprawdza czy nie został naruszony jego regulamin. Kupuje żonie jedną wiązankę kwiatów i systematycznie odwiedza ją na cmentarzu. Jednak pomimo tego, jak się wydaje, poukładanego własnego życia, nie potrafi się odnaleźć w rzeczywistości, która go otacza. Nie radzi sobie z   wszechobecnymi nowinkam

  Naprawdę dobre to było. Czytało się jednym tchem (mimo ponad 800 stron), przyswajało się szybko język (mimo wulgaryzmów), brało się wszystko na serio (a przecież to fikcja). To moja pierwsza książka Jakuba Żulczyka więc nie wiedziałam czego się spodziewać. Miałam już pewne wyobrażenie o autorze po słynnej rozprawie, podczas której bronił go Michał Rusinek… co jednak nie zmieniało faktu, że o jego prozie nie wiedziałam nic. A jest to kawał mocnej powieści. Wszystko dzieje się w Zyborku – małej mieścinie, takiej jakiej pełno w całym naszym kraju. Kilka ulic, jakiś zakład pracy, kościół, urząd i nuda. Tak z wierzchu. A pod tym wszystkim mnóstwo ciemnych zaułków, pełen tajemnic las, brud, alkohol, narkotyki i przestępstwa. Główni bohaterowie to Mikołaj i Justyna Głowaccy.   Małżeństwo, które na skutek problemów finansowych, ucieka z Warszawy do rodzinnej miejscowości bohatera – wspomnianego Zyborka. Chcą tu przetrwać najtrudniejszy czas i wrócić do stolicy. Tak przynajmniej planują

 

 

Carte Blanche to dobry film o dobrym belfrze. Kacper (Andrzej Chyra) to uwielbiany przez uczniów nauczyciel historii. Ma w sobie pasję uczenia, którą przekazuje w sposób czasami mało konwencjonalny, za to zrozumiały i przekonujący dla licealistów. Lubi swoja pracę i swoich uczniów, za którymi zawsze staje w obronie przed dyrektorką szkoły (Dorotą Kolak). Dlatego kiedy dostaje od niej wychowawstwo 3b, za wszelka cenę stara się ukryć swoją pogłębiającą się  utratę wzroku… . Mimo wielu rozterek i przemyśleń,  pozostaje nauczycielem i postanawia doprowadzić swoją klasę do matury. Codziennie pokonuje więc ścieżki Lublina i szkolne korytarze, wspina się po schodach i jeździ trolejbusami, oszukuje swoich przełożonych i kolegów z pracy, po to, by  prawie niewidomym, stawać przed klasą i uczyć.  Jak mu się to udaje? Jak długo można oszukiwać? I jak prawie niewidomy człowiek, może poruszać się po mieście?  Koniecznie trzeba obejrzeć film. Dodam tylko, że bohater początkowo wsparcie ma w swoim p

 Ostatnio często słucham książek albo czytam literaturę na temat problemów młodzieży. Niestety, tych ostatnich jest coraz więcej. Literatury też jest sporo. Pewnie różnej i pisanej w różny sposób, bardziej lub mniej rzetelnej... .  Wydaje mi się, że ja mam jednak szczęście do dobrych pozycji. Tym razem wysłuchałam audiobooka Żyletkę zawsze noszę przy sobie : depresja dzieci i młodzieży Małgorzaty Gołoty i muszę przyznać, że mimo iż już naprawdę nasłuchałam się i naczytałam wielu rzeczy na temat zaburzeń i problemów młodych ludzi, kolejny raz NIE MOGŁAM UWIERZYĆ. Nie mieści mi się w głowie jak łatwo można skrzywdzić młodego człowieka.  Jak mogą to zrobić najbliżsi. Nie mieści mi się w głowie jak łatwo NIE zrozumieć swoich dzieci i jak bardzo młodzież potrzebuje dzisiaj wsparcia. Naprawdę bardzo potrzebna lektura, którą po prostu trzeba przeczytać, żeby wiedzieć, co się już dzieje i co może się stać z następnymi pokoleniami dzieci. Nie chcę jej streszczać, napiszę po prostu, że t