niewypożyczalne

N a nadchodzący weekend majowy życzę Wam abyście porządnie i prawdziwie odpoczęli, bo...  Im więcej odpoczywasz, tym dłużej żyjesz. J.R.R. Tolkien, Opowieści z Niebezpiecznego Królestwa i  (...) to wielka umiejętność umieć odpoczywać.   Wiesław Myśliwski, Ostatnie rozdanie

  W dobie, kiedy drzewa wycinane są na tak szeroką skalę, zwłaszcza pod budowę nowych osiedli lub hal, kiedy betonowe place pozbawione drzew dających cień, szpecą nasze miasta, warto pomyśleć jak temu przeciwdziałać. Na rozwiązanie tego problemu wpadł pewien Japończyk, prof. botaniki Akira Miyawaki, opracował on metodę, która polegała na przywracaniu środowiska naturalnego dzięki ziarnom ze starych drzew. Metoda ta pozwalała na posadzeniu lasu na pustych terenach, ale również w miastach, tam, gdzie brakuje zieleni. Las Miyawaki to tzw. las kieszonkowy, czyli mały lasek bardzo gęsty i zróżnicowany pod względem gatunków, przy czym bardzo ważne jest odpowiednie dobranie rodzajów drzew i krzewów dla danego, zalesianego obszaru. Las kieszonkowy rośnie 10 razy szybciej niż zwykły a przy tym spełnia funkcje zwykłego lasu, czyli stanowi schronienie dla owadów i ptaków. Takie zielone płuca w środku miast to skarb, zwłaszcza w obliczu katastrofy ekologicznej. Pamiętajmy zatem o drzewach dzię

  No nie dałam rady…niestety szkoda mi czasu na takie książki. Przeczytałam pierwsze 50 stron i odrzuciłam. Czytając czułam się tak jakbym czytała scenariusz przeciętnego amerykańskiego serialu o nastolatkach. Jak dla mnie banalna historia, napisana banalnym językiem, z denerwującym zapisem dialogów, dla mnie jest zupełnie nieczytelnym. Być może później historia się rozkręca i porywa, być może jest w tej książce coś czego nie dostrzegam albo nie rozumiem, ale nie będę już do niej wracać. Możecie ktoś przeczyta i mnie jednak przekona?

 

  Czytamy książkę o losach Ruty i Jakuba, złączonych nie tyle uczuciem, co wspólną, tragiczną przeszłością. Lojalni wobec raz powziętego pomysłu na wspólne życie, prowadzą je choć nie jest im łatwo. Janusz (Jakub) odnajduje szybko pociechę w osobie Krystyny, której również pozostaje wierny do końca. I w ten sposób na scenę wkracza trzeci bohater tej zawikłanej historii. Przez ponad 500 stron śledzimy skomplikowane relacje i losy bohaterów, wracamy momentami do wojennej przeszłości, to znów nurzamy się w świecie PRL-u. Historia ciekawa, bliska życiu. Mnie najbardziej porusza w tym wszystkim historia Ruty, która wydaje mi się zawsze samotna i najbardziej przez wszystkich pokrzywdzona, mimo heroicznych wręcz wysiłków bycia idealną. Można z tej książki wyczytać wiele tematów: o związkach bez miłości i o uczuciach starszych osób, o nieprzerobionej traumie, o konsekwencjach nieujawniania korzeni i tym samym o szukaniu tożsamości. Wreszcie jako rozważania na temat wierności i niewierności s

Mając na celu promocję czytelnictwa oraz edytorstwa i ochrony własności intelektualnej UNESCO co roku 23 kwietnia, począwszy od 1995r. organizuje Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich. Pomysł zrodził się w Katalonii w 1926 roku i to właśnie w Hiszpanii święto jest najhuczniej obchodzone.   W dniu patrona Katalonii, św. Jerzego, który pokonał smoka, kobiety obdarowywane są czerwonymi różami a mężczyźni książkami. Sam dzień nie jest przypadkowy, gdyż 23 kwietnia zmarli Miguel de Cervantes i William Szekspir a urodzili się m.in. Maurice Druon i Vladimir Nabokov.   * Źródło Wikipedia   Ciekawostka! Niektóre księgarnie internetowe mają dzisiaj ceny promocyjne na książki.

 

  Jesteśmy po kolejnym spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki. Rozmowy toczyły się wokół   Śmierci pięknych saren Oty Pavla. Jest to króciutkie dzieło, właściwie zbiór opowiadań czeskiego pisarza, który tak naprawdę stanowi zapis autobiograficzny dzieciństwa widzianego oczami kilkuletniego chłopca, narratora i autora książki w jednej osobie. Opowiadania skupiają się na losach rodziny Popperów. Szczególnie śledzimy przygody Leona, ojca Oty, niesamowitego komiwojażera, miłośnika ryb i przyrody w ogóle. To on pokazuje synom harmonię świata wszystkich żywych istot, piękno przyrody, jej skarby i prawa. Chce żyć blisko natury i być z nią w zgodzie. Karmi swoich synów tym pięknem, tą wiedzą; zaraża miłością do przyrody.  To on wyposaży ich w wartości, które pomogą im później przetrwać… bo muszę Wam powiedzieć, że   będziemy się przy tej książce śmiać i zachwycać, ale będą to uczucia zaprawione lekkim smutkiem, kiedy dowiemy się, iż starsi bracia muszą iść do obozów, podobnie jak sam Leon. Pop

  Zapraszam Was dzisiaj na chillout w wykonaniu Sanah. Od rana słucham jej płyty Irenka z 2021 roku i nie mogę przestać! Piękne i melodyjne, wprowadzają mnie w cudny, pogodny nastrój… . Naprawdę te melodie mają karmelkowy smak i rozpogadzają każde zachmurzone niebo. Są bardzo delikatne i spokojne, troszkę melancholijne. Do moich ulubionych kawałków należą 2.00 (taki najsmutniejszy mi się podoba), ale oprócz tego Irenka, bo jest w nim fajny, dojrzały tekst i   świetna muzyka. Do tego zabawny i po prostu UROCZY etc ., W ogóle ja się rozpływam przy tych melodiach i słowach…Następny ten Stan …    No nie mogę niczego już o tej płycie innego powiedzieć jak tylko: (…) tak lubię Cię, lubię Cię Jak na zabój lubię… ;) Teksty pochodzą z  https://www.tekstowo.pl/

 

  Dzisiaj jest moje ulubione święto: Dzień Czekolady!!!  Oczywiście jem ją na potęgę i na bezludną wyspę na pewno bym ją spakowała. Poza tym, jest najlepszą słodyczą na świecie  i to jeszcze taką, która szkodzi zębom mniej niż inne słodkości. To wskazane  źródło żelaza, magnezu i  potasu. Dodatkowo jest o wiele bogatsza w kofeinę niż kawa, a jej jedzenie poprawia nastrój J Ja widzę same plusy, dlatego też moje czekoladowe herbatniki już się kończą. Druga dawka w domu!

Czytałam ostatnio książkę Krzysztofa Kotowskiego pt. „ŚWIĘTO ŚWIATEŁ” . Jest to thriller sensacyjny, którego historia zaczyna się od pewnych zagadkowych zgonów czterech mężczyzn w jednym z warszawskich apartamentów, co niezwykle ciekawe, scena jaką zastają policjanci wygląda jakby była wyreżyserowana. Elegancko ubrani mężczyźni wyglądali jakby spali, a właściwie jakby zasnęli podczas gry w GO-najstarszej i najtrudniejszej gry strategicznej w historii. Stróże prawa zaczynają podejrzewać, że owa partia nie jest przypadkowa i może mieć coś wspólnego z wydarzeniami, które miały miejsce w Japonii w XIX w., zwłaszcza, że jednym z martwych graczy jest Japończyk. Śledztwem kieruje nieco porywcza, ale bardzo błyskotliwa młoda komisarz Eliza Dukoto. Nie jest przypadkiem, że to właśnie ona skierowana zostaje do tej sprawy, ponieważ oprócz genialnego umysłu jest również świetną goistką. Eliza prosi również o pomoc znajomego z klubu, bystrego historyka Huberta Wanata i to właśnie ten duet zaczyna d

  Widowiskowy, piękny, zabawny i wcale nie taki oczywisty – film Cruella w reż. Craiga Gillespie’go.  Z nieskrywaną ciekawością oglądałam początki kariery i zarazem sławy jednej z najbardziej charakterystycznych bohaterek Disneya – Cruelli de Mon! Przywykłam do chuderlawej, czarno-białej postaci, z papierosem przyklejonym do ust, która z góry skazana była na porażkę. Tutaj pojawia się piękna kobieta Estella   (Emma Stone), z punkowym image, która bynajmniej nie zwiastuje klęski. To młoda, utalentowana dziewczyna, o dobrym sercu, która nie zrobi krzywdy żadnemu pieskowi… . Zupełnie inny jest obraz Cruelli. Jest tutaj postacią pierwszoplanową, jeszcze nie na tle porządnej rodziny, która szuka skradzionych dalmatyńczyków. Zresztą o kropkach tu mało, a jeśli już to w zupełnie innym kontekście. Bohaterkę którą zobaczycie cechuje zawziętość, cięty język i wielkie wejścia. Owszem, pośmiejemy się, ale to nie Cruella jest tutaj śmieszna. Jest za to bardziej straszna. Postać niejako rodzi się n

  Olga Tokarczuk została po raz kolejny nominowana do Międzynarodowej Nagrody Bookera . Tym razem za „Księgi Jakubowe” w przekładzie Jennifer Croft. Warto wspomnieć, że pisarka jest już laureatką tej nagrody. Otrzymała ją w 2018 roku za powieść  " Bieguni ”. Międzynarodowa Nagroda Bookera jest po Noblu jedną z najbardziej prestiżowych nagród dla pisarza, zwłaszcza że otrzymuje ją również tłumacz.  Na początku przyznawano ją co dwa lata. Ubiegali się o nią pisarze z całego świata ale głównie piszący w języku angielskim. Od 2016 roku nagroda przyznawana jest co roku książce w tłumaczeniu na język angielski. Właśnie dlatego nagrodę po połowie otrzymuje autor i tłumacz.  

  Nemesis. Pierwotnie bóstwo czczone w Attyce, później jej kult upowszechnił się z wolna w całej Grecji. Utożsamiana niekiedy z eryniami, stopniowo doczekała się własnej genealogii i swojego mitu. Była córką Nocy, a zakochany w niej Zeus prześladował ją bez ustanku, tak że musiała przybierać najróżniejsze postaci. Przemieniła się wreszcie w gęś, a Zeus w łabędzia i pod tą postacią posiadł ją. Bogini zniosła jajo, które zostało powierzone Ledzie: wykluli się zeń Dioskurowie i Helena.  Nemesis różni się jednak od erynii tym, że zemsta przez nią dokonywana nie jest nigdy ślepa: ona czuwa tylko, by chełpliwi śmiertelni nie próbowali dorównać  bogom, poniża tych, co zbyt wiele otrzymali i pysznią się tym. Doradza umiar i dyskrecję w takich razach przedstawiana jest z palcem wskazującym na ustach. * Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Joel Schmidt

                                 Jeszcze raz chciałabym zaprosić na kolejne spotkanie w DKK

  Książka o tym, o czym wiedzieć nie chcemy. O prawdzie, której nie chcemy znać, bo wolimy wierzyć w obcego-złego. O wojnach, które toczyły (i toczą się nadal) tylko w telewizji. Książka o murach, płotach, granicach i morzach. Książka o pieszej ucieczce, o transporcie Bestią, o pontonach. Książka o zwykłych ludziach, którzy uciekają, a nie o złych imigrantach. Książka o wojnach, konfliktach, głodzie i bólu. Tak, ta książka nas boli bo odziera zachodnią narrację o uchodźcach (lub raczej tych, którzy uchodźcami nie są) z kłamstw. To historie dziesiątek ludzi, którzy uciekają w nadziei na życie pozbawione cierpienia i strachu. Ludzi, którzy nie pragną niczego więcej niż my – żyć w spokoju. Świetny reportaż, który po kolei wyjaśnia nam dlaczego Ci ludzie uciekają, kim są, gdzie mieszkają zanim dotrą ( dotrą?) do celu, w jaki sposób podróżują i czy osiągają swoje cele. Reportaż, który porządkuje wiedzę, przytacza wypowiedzi, odwiedza obozy i trasy wędrówek. Reporter, który przede ws

 

  Mam nieodparte wrażenie, że powoli przeszliśmy do normalności nad tym co się wokół nas dzieje. Już powoli przyzwyczailiśmy się do tego, że w Ukrainie toczy się wojna, chociaż jest przecież tak blisko nas.   Z jaką ogromną ulgą zdjęliśmy maseczki i przyjęliśmy do wiadomości fakt przedstawiony przez rządzących, że „covidu nie ma”, a przecież ciągle słyszymy o nowych mutacjach.   Jednak na przekór wszystkiemu co się dzieje wokół nas,  chciałabym tchnąć odrobinę optymizmu.  Ostatnio poznałyśmy młodą kobietę, Ukrainkę, której dzięki własnej determinacji i pomocy życzliwych i odważnych ludzi udało się ściągnąć dzieci z ogarniętej wojną Ukrainy, a wierzcie mi, nie było to proste. Dlatego twierdzę, że zawsze warto mieć nadzieję i właśnie dlatego postanowiłam zamieścić wiersz Czesława Miłosza pt. „ Nadzieja”.   Nadzieja   Na­dzie­ja bywa, je­że­li ktoś wie­rzy, Że zie­mia nie jest snem, lecz ży­wym cia­łem, I że wzrok, do­tyk ani słuch nie kła­mie. A wszyst­kie rze­czy, któ­re