niewypożyczalne

  Nie mam pojęcia jak opisać tą książkę… . Dawno nie czytałam czegoś tak dziwnego i zakręconego. Akcja powieści rozgrywa się w Wietnamie, ale nie w jednym czasie. Najpierw poznajemy historię   dwudziestoletniej Winnie, która przybywa do Sajgonu z Ameryki, w której nie czuje się w pełni zaakceptowana przez rodzinę. Próbuje znaleźć szczęście w kraju swojego ojca jako nauczycielka języka angielskiego. Niestety i tutaj czuje się nietypowa, nie potrafi znaleźć sobie nigdzie miejsca. Zaczyna zapadać na bezsenność, a wtedy godzinami bądź to błąka się po wietnamskich uliczkach bądź obserwuje z okna wałęsające się psy. Pewnego dnia nagle znika. Kilkadziesiąt lat wcześniej, na plantacji kauczuku znika inna młoda kobieta, której zachowanie od tamtej pory ulega całkowitej zmianie. Kolejna z historii dotyczy trojga przyjaciół: Longa, Tanga i Binh, którzy od dzieciństwa trzymają się razem i którzy przypadkiem odkrywają na cmentarzu tajemnicę   mężczyzny, zwanego Wróżbiarzem. Z kolei to on właśni

Przeczytałam dzisiaj ciekawy artykuł z którego wynika, że tak „modne” ostatnio ataki na dzieła sztuki to wcale nie jest taka  świeża sprawa … . Dowiedziałam się bowiem, że już w latach 50-tych ubiegłego wieku, pewien pan postanowił rzucić kamieniem w najsłynniejsze chyba dzieło Leonarda da Vinci - „Mona Lise”. Co ciekawe, to właśnie ten obraz był obiektem największej liczby ataków. Na całe szczęście zapobiegawczo już po pierwszych próbach zniszczenia obrazu, zabezpieczono go szybą kuloodporną. Obiektami wandalizmu od połowy ubiegłego wieku aż po dzień dzisiejszy stało się bardzo wiele dzieł sztuki, niektóre trzeba było odrestaurowywać latami. Powody niszczenia były bardzo różne: od zazdrości przez geopolitykę, lęk przed ubóstwem aż po ekologię. Przykładem tego ostatniego był ostatni atak aktywistek, które oblały „Słoneczniki” van Gogha zupą pomidorową z puszki, agitując na rzecz zaprzestania stosowania paliw. Zastanawia mnie tylko jedno: dlaczego ludzie próbują wyrazić swoje niezadowol

  Muszę się przyznać, że jestem absolutną wielbicielka płyt winylowych, tego charakterystycznego szeleszczenia w tle podczas odtwarzania muzyki. Brzmi to najfajniej podczas słuchania jazzu, zwłaszcza tego swingującego lub bluesa. Chyba nie ma bardziej prawdziwego dźwięku niż ten z winylu słuchając np. UNFORGETTABLE lub WHEN I FALL IN LOVE w wykonaniu Nat King Cole ’a  czy też WHAT A WONDERFUL WORLD , MOON RIVER  i   LA VIE EN ROSE   śpiewanych i granych na trąbce przez Louisa Armstronga lub NEW YORK, NEW YORK , STRANGERS IN THE NIGHT czy FLY ME TO THE MOON ,  pięknie zaśpiewanych przez Franka Sinatrę,  nie zapominając o  wspaniałej Aretha Franklin wykonującej m.in. RESPECT ,  I SAY A LITTLE PRAYER , CHAIN OF FOOLS lub  YOU SEND ME. Te aranżacje to prawdziwa uczta dla moich uszu. Tak więc informacja dla tych, którzy nie słuchali jeszcze muzyki z płyt winylowych- NIE WIECIE CO TRACICIE, zaś tym, którzy kolekcjonują winyle, prawdziwie zazdroszczę.

  Bardzo dobry polski serial z Robertem Więckiewiczem i Piotrem Roguckim w rolach głównych. Opowiada historie Mietka Zasady ( w tej roli Robert Więckiewicz ), który po przejściu na emeryturę, zaczyna (właściwie na skutek przypadku) rozkręcać biznes w branży pogrzebowej. Ludzie, którzy znali go jako uczciwego listonosza, zamawiają u niego pochówki swoich bliskich, bo mu ufają. Nie wszystkim to się jednak podoba, a zwłaszcza rządzącemu do tej pory na rynku funeralnym Jackowi Wiecznemu (Piotr Rogucki). Zaczyna się ostra walka między dwoma domami pogrzebowymi, i uwierzcie mi, z odcinka na odcinek, bohaterowie sięgają po coraz mocniejsze argumenty . Przy okazji na jaw wychodzą coraz ciekawsze fakty z przeszłości, które dodatkowo komplikują relacje wszystkich postaci. Najlepsze w tym serialu jest jednak to, że nie ma tu bohaterów czarno-białych, każdy ma coś na sumieniu i każdy ma swoją racje. Jako osoba, która nigdy nie była przekonana do gry Roberta Więckiewicza, muszę przyznać, że po ty

  Książkę czyta się raz-dwa. Jest inna niż te, które do tej pory czytałam. Kadży akapit zaczyna się od zwrócenia uwagi głównej bohaterce, a to przez matkę, a to babkę, a to przyjaciółkę; później od wypowiedzi chłopaków, którzy WŁAŚNIE nie mogą z nią być. Każda kobieta traktuję ją tak jakby była od niej mądrzejsza. Każda ma ją za dziwaczkę. Z tych mądrości rodzą się historie, od najmłodszych lat naszej bohaterki, przez dorastanie po dorosłość. Widać w nich wyraźnie, że to nie nasza narratorka jest dziwna, ale świat nakazów i zakazów, który osacza i próbuje wtłoczyć w sztywne schematy. Wrażliwość i   inny punkt widzenia nie są tu mile widziane. Toteż nasza bohaterka cierpi od zawsze, a każda mała ranka zadawana kolejno przez babkę, matkę, przyjaciółkę, chłopaków pogłębia się do niebezpiecznych rozmiarów. To pozycja która, zachwyca językiem i refleksyjnością. Jest tu wiele prawd wypowiedzianych w sposób metaforyczny, a jednocześnie prosty i czytelny dla wszystkich. Można ją czytać n

 

Depresja sezonowa (ang. seasonal depression): zaburzenie nastroju, pojawia się dość regularnie w okresie jesiennozimowym ( na  półkuli północnej), charakteryzujące się ponurym nastrojem i brakiem sił, a w ostrzejszych przypadkach-napadami nieuzasadnionego lęku; przyczyny nie są dobrze rozpoznane, być może wiążą się z brakiem światła słonecznego lub zakłóceniem rocznego rytmu biologicznego.   * Słownik gerontologii społecznej, Adam A. Zych

Oczywiście jestem już po obejrzeniu serialu inspirowanego powodzią z 1997 roku w Polsce „Wielka Woda” Pochłonęłam od razu, w całości. Sześć odcinków, które cały czas trzymały w napięciu. To dziwne, bo przecież wiem co się wtedy stało. Naprawdę mało znam polskich seriali, które byłyby tak dobrze zrobione. Ogląda się to świetnie i to sprawa wielu elementów. Po pierwsze aktorów – od głównej bohaterki granej przez Agnieszkę Żulewską, przez Tomasza Schuchardta i Ireneusza Czopa po Mirosława Kropielnickiego . Nie do poznania jest Anna Dymna! Kolejna rzecz to trzymająca w napięciu fabuła. Bez wyolbrzymiania, bez typowo polskiego patosu i mitologizowania. Wręcz przeciwnie, jestem zaskoczona jak zostaliśmy pokazani – my Polacy. Jak bardzo sobie czasem NIE radzimy, jak jesteśmy w sobie zadufani i nie znosimy krytyki. Obnażony został cały świat politycznych rozgrywek, dbania tylko o własne interesy i karierę. Ośmieszono policję, wojsko, naukowców… . Pokazano za to, jak potrafią poradzić sobie str

  Obchodzimy dzisiaj Dzień Nauczyciela więc wypadałoby złożyć życzenia wszystkim belfrom, ale czy na pewno wszyscy zasługują na to żeby ich mile wspominać? Ja osobiście podzieliłabym nauczycieli na 3 grupy, bo z takimi się właśnie spotkałam w czasie swojej edukacji i tak: Pierwsza grupa to ci surowi i wymagający, nie tylko od innych ale i od siebie, jednak w przystępny sposób potrafiący przekazać wiedzę tzw. profesorowie. Druga to prawdziwi belfrzy, czyli ludzie z pasją, zarażający optymizmem, fantastycznie uczący, którym się chciało porozmawiać z młodzieżą i którzy słuchali co młodzi mieli do powiedzenia, tych lubiłam i ceniłam najbardziej i czasem zdarza mi się zatęsknić za tymi nauczycielami. Oczywiście była jeszcze trzecia grupa nauczycieli, którzy w ogóle nie powinni uczyć, ponieważ nie potrafili niczego nauczyć, choć wydawało im się, ze wszystko wiedzą najlepiej, nieznoszący żadnych uwag, odmienności zdania czy poglądów na pewne rzeczy. To nauczyciele, którzy przychodzili d

 Przypominamy o seansie filmowym 28.10., o godz. 16:30.  Tym razem zapraszamy na film o współczesnych Nomadach w Ameryce

 

  Natrafiłam ostatnio na książkę Davida Diopa pt. „Bratnia Dusza” w przekładzie Jacka Giszczaka, nagrodzoną Międzynarodową   Nagrodą Bookera w 2021 r. Jest to powieść, opowiadająca historię Alfa Nadiaye, Senegalczyka, który jak wielu innych walczył w czasie I wojny światowej w szeregach armii francuskiej. Książka zaczyna się od momentu w którym przyjaciel Alfa, Mademba Diop poważnie ranny w walce prosi go żeby ulżył mu w cierpieniu i zakończył jego agonię. Niestety Alf nie potrafi tego zrobić. Dopiero po śmierci swego przyjaciela w męczarniach uświadamia sobie, że powinien był mu ulżyć wcześniej, jednocześnie poprzysięga zemstę na oprawcach Mademby, czyli niebieskookich niemieckich żołnierzach. Tak zaczyna się jego makabryczny rytuał, polegający na rozcinaniu jamy brzusznej nazisty oraz odcięciu dłoni, które stanowią jego trofea. Niestety o ile na początku wzbudza podziw wśród swoich wojennych pobratymców o tyle później ci sami koledzy, zaczynają się go bać. Książka opowiada trudy

  Obchodzimy dzisiaj Światowy Dzień Drzewa, doceńmy więc te największe na świecie rośliny. Nie wiem czy wiecie, że jedna dorosła, 60-letnia sosna produkuje tlen niezbędny do życia 3 osób, a jeden hektar lasu w ciągu 24 godzin wytwarza około 700 kilogramów tlenu. Do drzew dostarczających największe ilości tak potrzebnego nam do życia tlenu należą; buk pospolity, klon, robinia akacjowa, dąb, lipa i jesion a z iglastych, wspomniana już wcześniej sosna. Drzewa to również olbrzymi klimatyzator, który w upalne dni ochładza powietrze atmosferyczne i tak np. jedno drzewo w ciągu roku chłodzi tak jak 10 pracujących bez przerwy klimatyzatorów. Obecność drzew pomaga zaoszczędzić od 20 do 50 proc. energii potrzebnej do ogrzewania. Drzewa działają jak filtr. Na niewielkiej przestrzeni mogą zmagazynować nawet 200 litrów wody. Lasy wpływają na mikroklimat, nawilżając powietrze, ochładzając je i oczyszczając ze znajdujących się w nim pyłów. Drzewa pochłaniają i neutralizują substancje toksyc

  Z okazji dnia uśmiechu za wszelką cenę próbowałam znaleźć fragment reportażu, w którym Ryszard Kapuściński pisze, jak uśmiech uratował mu życie. Od razu z tym świętem skojarzył mi się właśnie on i ta historia. Chodziło mniej więcej o to, że nie maił już niczego czym mógłby się wybronić od śmierci, pokazać jakiś dokument albo coś powiedzieć. Ten żołnierz (strażnik?) wpatrywał się twardo w niego. I wtedy nasz reporter się po prostu uśmiechnął i to zmieniało wszystko. Historia dobrze się skończyła. Wtedy dotarło do mnie jak wielką moc ma uśmiechanie się. Nie jestem zwolennikiem szczerzenia się zawsze i w każdej sytuacji. Nie wierzę, że uśmiech wszystko naprawi albo za wszystko wystarczy. Jednak trzeba przyznać, że sporo zmienia i przyjemnie nastawia do rozmowy. Czasem jest rozwiązaniem w krępujących sytuacjach. Mnie np. zdarzyła się taka kiedyś podczas przedstawienia w liceum. Byłam narratorem jakiegoś naszego wymyślonego dzieła, pokazywanego całej szkole z okazji świąt. Nasza klasa m

  Niedosyt lub brak. To czuję po obejrzeniu filmu Minari w reżyserii Lee Isaac Chung. Owszem jest ładny, spokojny, wywołuje uśmiech, a historia jest spójna, ale czegoś mi tam zabrakło… Minari to aromatyczna roślina, używana w kuchni koreańskiej, którą łatwo się   ukorzenia i uprawia. Minari przywozi ze sobą babcia Soonja, kiedy przylatuje do córki do Stanów, by pomóc w opiece nad wnukami. Jacob i Monica pracują bowiem codziennie przy rozdzielaniu pisklaków na te rodzaju męskiego i żeńskiego i nie mogą zostawiać w domu samych Anne i chorego na serce Davida. Sytuacji nie ułatwia fakt, że dom jest wątłym budynkiem, osadzonym na kółkach pośrodku łąki, a okolicę nawiedzają tornada… . Jacob wybrał takie miejsce dla rodziny specjalnie po to, by zrealizować marzenie o założeniu farmy i utrzymywaniu się z uprawy koreańskich roślin, a tym samym porzuceniu na zawsze sortowania drobiu. Być może nie byłby to zły pomysł gdyby nie fakt, że w pewnym momencie marzenie stawia na pierwszym miejscu. Oli

  Pomimo tego, że książki w Czytelni to mądre pozycje popularnonaukowe to znajdują się w niektórych zabawne perełki. Oto kilka z nich: ·          Szajba - krążek, pierścień, szaleństwo, przede wszystkim słowo techniczne: krążek , pierścień, podkładka pod śrubę lub nakrętkę; również szybka, okienko (niem. Scheibe), Jako pomieszanie umysłu stosowane rzadziej. (Źródło: Antologia Najpiękniejsze śląskie słowa). ·          Wężymord czarny korzeń , inaczej skorzonera, wężymord hiszpański. Rodzina : astrowate. – Gatunek pochodzący z południowej i środkowej Europy oraz Azji Środkowej. W Polsce w stanie dzikim występuje rzadko, częściej jako gatunek ozdobny w ogrodach.( źródło: Atlas ziół). ·          Świnia -to betonowa barierka, która ma zapobiegać zderzeniom rowerzystów z kierowcami samochodów, ale koniec końców rowerzyści częściej wpadają na same świnie.(Źródło: Cyklopedia-wszystko, co musisz wiedzieć o jeździe rowerem). ·          Zupczyć - Student zupczy (je zupę), potem wsuwa kot

    Już za nami                                                                                          Wciąż przed nami J esteśmy po kolejnym spotkaniu w Klubie czytelniczym Drugie Dno, organizowanym w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki. Przypominam, że rozmawiałyśmy na temat bardzo poczytnej obecnie powieści autorstwa Delii Owens pt. ”Gdzie śpiewają raki”. Jak zawsze było bardzo miło, zwłaszcza dla nas ponieważ pojawiły się nowe osoby. Jeśli zaś chodzi o samą dyskusję, to jak to często bywa ile osób tyle spojrzeń. Każda z nas, jak się okazało zwróciła uwagę na inny aspekt książki, dzięki czemu spotkanie było jeszcze ciekawsze.   Kolejne spotkanie w ramach DKK odbędzie się 30.11 2022r . Tematem rozmowy będzie książka pt. „Podziemia w głąb czasu” autorstwa Roberta Macfarlane’a  (książki można wypożyczyć w Czytelni)   SERDECZNIE ZAPRSZAMY