ŚWIATOWY DZIEŃ UŚMIECHU

 

Z okazji dnia uśmiechu za wszelką cenę próbowałam znaleźć fragment reportażu, w którym Ryszard Kapuściński pisze, jak uśmiech uratował mu życie. Od razu z tym świętem skojarzył mi się właśnie on i ta historia. Chodziło mniej więcej o to, że nie maił już niczego czym mógłby się wybronić od śmierci, pokazać jakiś dokument albo coś powiedzieć. Ten żołnierz (strażnik?) wpatrywał się twardo w niego. I wtedy nasz reporter się po prostu uśmiechnął i to zmieniało wszystko. Historia dobrze się skończyła.

Wtedy dotarło do mnie jak wielką moc ma uśmiechanie się. Nie jestem zwolennikiem szczerzenia się zawsze i w każdej sytuacji. Nie wierzę, że uśmiech wszystko naprawi albo za wszystko wystarczy. Jednak trzeba przyznać, że sporo zmienia i przyjemnie nastawia do rozmowy. Czasem jest rozwiązaniem w krępujących sytuacjach. Mnie np. zdarzyła się taka kiedyś podczas przedstawienia w liceum. Byłam narratorem jakiegoś naszego wymyślonego dzieła, pokazywanego całej szkole z okazji świąt. Nasza klasa miała dość specyficzne poczucie humoru ( takie w tylu Monty Pythona) i w takim tonie był też scenariusz ułożony przez kolegę. Ja jak już wspomniałam, byłam narratorem stojącym sobie grzecznie z boku i czytającym, co się właśnie poza dialogami dzieje na scenie. Wszystko mieliśmy naprawdę super ułożone w tym przedstawieniu, każdy grał najlepiej jak umiał i było bardzo zabawnie. Jednak tuż przed rozpoczęciem widowiska okazało się, że nie mamy jak pokazywać pierwszej gwiazdki na niebie. W ostatniej chwili została mi ona wręczona w postaci papierowego wycinka. I kiedy przyszło do tego najbardziej stresującego dla mnie momentu, żeby jakoś ją zaprezentować widowni – przybrałam najszerszy z możliwych uśmiechów na swej twarzy i trzymając gwiazdę wysoko w rękach przeparadowałam wzdłuż sceny tam i z powrotem. Sala pękła ze śmiechu. Taka jest właśnie moc uśmiechu. Kiedy nie wiemy co robić – uśmiechnijmy się ;)