Kwarantanna, izolacja, dezynfekcja, dystans, zakaz wychodzenia z domów, unikanie kontaktów… . Niestety brzmi znajomo, ale nie jest to książka o koronawirusie. Orhan Pamuk przenosi nas do początków XX wieku, byśmy się przyjrzeli epidemii dżumy. Przybijamy więc z sułtanką Pakize i jej świeżo poślubionym mężem, doktorem Nurim, na maleńką wysepkę Minger, na której od niedawna zaczyna rozprzestrzeniać się zaraza. Doktor, w wyniku zbiegu wielu okoliczności, został na nią skierowany by pomóc w opanowaniu epidemii. Nowożeńcy posłuszni sułtanowi Abdülhamidowi II wypełniają rozkaz i wkrótce schodzą na osmańską ziemię. Od pierwszych dni pobytu na Mingerze, oboje zakochują się w tej wysepce. Skalista ziemia o bujnej roślinności, przepełniona wesołym gwarem żyjących razem Turków i Greków, uroczymi, wąskimi uliczkami i nieustannym szumem fal, porywa ich serca. W dodatku doktor Nuri po zaznajomieniu się z walim Sami Paszą i z resztą urzędników oraz z lekarzami, jest przekonany o szybkim opano...
