niewypożyczalne

 Już 2 lipca świętować będziemy setną rocznicę urodzin Wisławy Szymborskiej! Z tej okazji, specjalny kolaż, którym pragniemy wyrazić naszą wdzięczność za całą poetycką twórczość naszej kochanej Noblistki. Jej poezja to drzwi do świata pełnego uważności, podpatrywania i refleksji,  wychodzących od najmniejszego szczegółu do ogólnych prawd. Czytajmy Szymborską:)

Bardzo dobrze opowiedziane. To książka, dla której mogę zarwać noc, bo nie da się przestać czytać. Opowieść pokoleniowa, w której ludzkie losy przeplatają się w niesamowity sposób, a lekkomyślne decyzje przesądzają o czyimś życiu. Akcja rozgrywa się na kilku przestrzeniach historycznych, od lat 30. po 50. ale wcale nie chronologicznie. Wpierw opowiedziane zostają nam losy małej Miry, która w skutek tragicznego przypadku traci swoich ukochanych. Jej oczami widzimy początkowo wesołą czeską rodzinę, żyjącą problemami lat 50. Później przeżywamy z nią żałobę i cały okres tułaczki, aż do czasu, kiedy trafia pod opiekę nielubianej ciotki Hany. Choć bohaterki nie potrafią się początkowo porozumieć, a wspólne życie jest udręką, to z czasem coraz więcej zrozumienia i uczuć wkrada się w ich relacje. W drugiej części przypatrujemy się losom przodków Miry. Tym razem cofniemy się do czasów, gdy Hana była młodą, piękną i beznadziejnie zakochaną dziewczyną. Wychowywana jest przez owdowiałą matkę

Obchodzimy dzisiaj Światowy Dzień Uchodźcy, pomyślałam zatem, że opowiem kilka słów o książce Matthieu Aikinsa pt.” Nadzy nie boją się wody, Reportaż o ucieczce przed wojną” Autor to kanadyjski reportażysta, który pisze o wojnie w Afganistanie i Syrii. Dziennikarz wielokrotnie wyróżniany za swoje artykuły tym razem postanowił poznać  kryzys migracyjny od środka. Porzucił Kanadę i wybrał się do Kabulu, skąd wraz ze swym przyjacielem Omarem oraz milionami ludzi uciekającymi przed represjami i śmiercią wyrusza w straceńczą podróż do Europy. Aikins będąc niejako jednym z uchodźców podczas wyprawy poznaje okrutny i bardzo niebezpieczny świat przemytników, oszustów i naciągaczy.  Jeśli więc chcecie dowiedzieć się ile cierpienia ludzie są w stanie wytrzymać, aby tylko dostać się do bezpiecznego miejsca to musicie koniecznie sięgnąć po tę pozycję. Pozwolę sobie przytoczyć kilka danych.   Otóż zgodnie z Konwencją Genewską, a później Protokołem Nowojorskim uchodźca to osoba, która przebywa poza

  Przeczytałam, a właściwie przesłuchałam (głos Maćka Stuhra) ostatnio komedię kryminalną  pt. „Wisząca małpa”,  której autorem jest reżyser i scenarzysta Juliusz Machulski  Na wstępie pozwolę sobie przytoczyć opis wydawcy w celu krótkiego nakreślenia początku całej historii, a więc; „Jeremi Felicki właśnie zaczął pracę jako kierowca w II Departamencie MSW. W niedzielę 13 sierpnia 1961 roku zawozi ministerialną delegację do siedliska Gadastruga na Kaszubach. Tam pułkownik Henke i major Poletyło mają wręczyć Order Budowniczych PRL towarzyszowi Karolowi Podkalickiemu, który właśnie kończy 50 lat. Gospodarza nie można jednak nigdzie znaleźć. Wkrótce obsługa siedliska odkrywa jego zwłoki w schronie przeciwatomowym, a obok… powieszoną małpę. Zagadkę morderstwa mogą wyjaśnić taśmy z podsłuchu… ” Ponieważ II Departament to kontrwywiad w PRL-u, to zanosi się nie tylko na kryminał ale i historię szpiegowską. A z uwagi na to, że jest to czas zimnej wojny napięcie między wschodem i zachodem

  Wierzyć czy nie wierzyć? Którą wersje wybrać? Tą mniej prawdopodobną, ale łatwiejszą do zniesienia czy tą bardziej potencjalną lecz okrutną? Powieść składa się z trzech części. W pierwszej będziemy przyglądać się dzieciństwu głównego bohatera Piscina Molitora Patela czyli tytułowego Pi. Umiejętności i wiedzę, które w tym czasie zdobędzie, przydadzą mu się ogromnie podczas późniejszej żeglugi. Pi to młody chłopak, który urodził się i wychował w rodzinie zarządzającą ogrodem zoologicznym. Jego całe dzieciństwo i wczesna młodość, upłynęły wśród dzikich zwierząt. Pi był ich zapalonym miłośnikiem, posiadał na ich temat ogromną wiedzę i potrafił się nim odpowiednio zajmować. Wiedzę i zdrowy rozsądek do obchodzenia się z każdym stworzeniem przekazywał mu ojciec. Oprócz tego chłopiec był też świetnym pływakiem (jego imię to nazwa basenu…), co z kolei zawdzięczał swojemu wujkowi. Jako jedyny z pięcioosobowej rodziny umiał pływać.   I trzecia rzecz, która pomagała mu podczas dryfowania

  "Wybór" to przede wszystkim książka, która ustami osób obytych w świecie, a przede wszystkim w Europie przybliża informacje o relacjach między Unią Europejską, a Polską , Ukrainą, Rosją, Węgrami, Francją, Italią czy Wielką Brytanią, a także Stanami Zjednoczonymi. Jest to opowieść o zmianach jakie zachodzą w liberalnych dotychczas państwach. O tworzących się niebezpiecznie autokracjach. Ale są to rozmowy także o tym jak możemy wrócić do demokratycznych wartości. Jak pozbyć się bezradności i uwierzyć, że bardzo wiele zależy od nas samych. A to wszystko i wiele więcej zawarte jest w błyskotliwych i inteligentnych dwunastu rozmowach między Anne Applebaum i Donaldem Tuskiem. Smaczku książce dodają anegdoty o najbardziej wpływowych politykach takich jak :  Joe Biden, Viktor Orban, Boris Johnson, Angela Merkel, Emmanuel Macron, Władimir Putin, Jarosław Kaczyński. Jak mówią autorzy : „ W naszych burzliwych czasach nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jak będzie wyglądało jutro. Lecz

 

Chcecie zobaczyć dobrą, amerykańską komedię z wątkiem kryminalnym? To proponuję film „ Kto zabił ciotkę Cookie?” w reżyserii Roberta Altmana z 1999r.   Jest to opowieść o małomiasteczkowej społeczności w stanie Missisipi. Wzajemnych relacjach międzyludzkich w miejscu, w którym wszyscy się znają i   praktycznie wszystko o sobie wiedzą.     I jak to w kryminałach bywa wszystko zaczyna się od zgonu i to nie byle kogo tylko  Jewel Mae   ( Cookie), seniorki szacownego rodu z Południa.  Jaki więc jest szok wśród mieszkańców, gdy dowiadują się o jej śmierci.  Na zwłoki ciotki natrafia siostrzenica denatki, znana snobka i dewotka Camille ( w tej roli genialna Glenn Close) i co ciekawe widzi, że Cookie popełniła samobójstwo. Ponieważ jednak hołduje zasadzie, że w ich rodzinie nikt nigdy się nie zabił, postanawia upozorować to na morderstwo, wciągając w tę całą intrygę swoją młodszą siostrę Corę ( Julianne Moore).   Policja na podstawie oględzin miejsca zbrodni postanawia aresztować   pocz

W lutym 1959 roku grupa studentów wybrała się na wyprawę na przełęcz na północnym Uralu. Wśród uczestników były tylko dwie dziewczyny, a przewodnikiem grupy był jeden z chłopaków Igor Diatłow. Ekipa miała w planie zdobycie dwóch szczytów: góry Otorten i Ojka-Czakur. Niestety wkrótce okazało się, że wszyscy nie żyją, a okoliczności ich śmierci są do dnia dzisiejszego niewyjaśnione. Tym bardziej, że niektórzy po odnalezieniu przez ratowników byli częściowo rozebrani, co przy minus 18 stopniach u doświadczonych wspinaczy raczej nietypowa sytuacja. Rok 1959 to czasy ZSRR, a członkami grupy byli studenci Uralskiego Instytutu Politechnicznego, więc poniekąd   ta tragedia stała się sprawą polityczną. Prokuratura dość szybko ją zamknęła, a akta zostały utajnione na 50 lat. Dopiero w 2009 roku można było dowiedzieć się jakie były ustalenia biegłych w rzeczonej sprawie. Książka interesująca. Sama fabuła skonstruowana   jest w formie opowieści o młodej pisarce, która trafia na informację o niew