HANA, ALENA MORNŠTAJNOVÁ

-



Bardzo dobrze opowiedziane. To książka, dla której mogę zarwać noc, bo nie da się przestać czytać.

Opowieść pokoleniowa, w której ludzkie losy przeplatają się w niesamowity sposób, a lekkomyślne decyzje przesądzają o czyimś życiu.

Akcja rozgrywa się na kilku przestrzeniach historycznych, od lat 30. po 50. ale wcale nie chronologicznie. Wpierw opowiedziane zostają nam losy małej Miry, która w skutek tragicznego przypadku traci swoich ukochanych. Jej oczami widzimy początkowo wesołą czeską rodzinę, żyjącą problemami lat 50. Później przeżywamy z nią żałobę i cały okres tułaczki, aż do czasu, kiedy trafia pod opiekę nielubianej ciotki Hany. Choć bohaterki nie potrafią się początkowo porozumieć, a wspólne życie jest udręką, to z czasem coraz więcej zrozumienia i uczuć wkrada się w ich relacje.

W drugiej części przypatrujemy się losom przodków Miry. Tym razem cofniemy się do czasów, gdy Hana była młodą, piękną i beznadziejnie zakochaną dziewczyną. Wychowywana jest przez owdowiałą matkę, która aby utrzymać rodzinę musi zarządzać majątkiem pozostawionym przez męża. Sytuacji nie polepsza fakt, że w społeczeństwie rosną antysemickie nastroje, a rodzina ma żydowskie pochodzenie… Coraz większe trudności i napięta sytuacja sprawiają, że matka nie poświęca miłosnym problemom córki zbyt wiele uwagi, a to właśnie to fatalna decyzja Hany przesądza o przyszłym losie rodziny.

 I wreszcie trzecia część, poświęcona już tytułowej Hanie, przynosi rozwiązanie wszystkich zagadek i wspaniale łączy wcześniejsze historie. Hana wraca po wojnie do rodzinnego miasteczka jako trzydziestoletnia staruszka. Jest wyniszczona przez pobyt w obozie i przebyte tam choroby. Nie chce żyć. Jest nieludzko zmęczona fizycznie i psychicznie. Nie chce wierzyć, że z jej rodziny ktoś przeżył. A jednak ukochana siostra Rosa próbuje przez kilka lat przywrócić Hanę choćby trochę do życia. Bohaterka postanawia więc przynajmniej raz zrobić dla Rosy coś miłego. I znów fatalna decyzja… .

Ostatecznie zostają Hana i Mira.

Rewelacyjna, zaskakująca i wspaniale napisana powieść. Nie bez przyczyny autorka była już wielokrotnie nagradzana, a Hanie przyznano tytuł Czeskiej Książki Roku 2018.

Serdecznie polecam!


 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »