niewypożyczalne

    Tym razem byliśmy jednomyślni na DKK. Książka nam się podobała. Jest to, jak sam tytuł wskazuje, dzieło z pogranicza przynajmniej dwóch gatunków: baśni i powieści historycznej. Formy te (niczym co rusz pojawiające się w powieści węże)przeplatają się i doskonale uzupełniają. Można by te opowiedziane historie uporządkować i stworzyć kilka odrębnych opowiadań. Wówczas jedno dotyczyłoby historii wężowego serca, drugie opowiadałoby historię legendarnego zbójnika Jakuba Szeli, kolejne tratowałoby o ciężkim losie chłopów (chamów) i o rabacji galicyjskiej, a jeszcze inne byłoby opowieścią o Galicji jako mitycznej krainie. Autor jednak postanowił je ze sobą spleść i przedstawić jako powtarzaną przez ludzi baśń: Powiadają, że wszystko zaczęło się wieczorem. Wieczorem, wieczorem Pieśń się niesie borem. Kogo pieśń poniesie, Zatraci się w lesie. [1]   I jest to baśń niesamowita. Widać ogromną pracę autora nad tą książką. To wszystko fantastycznie (czasem dosłownie) się ze sobą łąc

Zapraszamy dzisiaj  na godzinę 16:30 na kolejne spotkanie z literaturą.

 

Dźwig ,  wyciąg pionowy [1] , potocznie  winda  – zainstalowana na stałe  dźwignica , poruszająca się wzdłuż  prowadnic  w pionowym lub pochylonym  szybie dźwigowym , służąca do transportu osób lub towarów [1] [2] . Dźwig składa się z kabiny lub podstawy ładunkowej, prowadzonej w szybie zazwyczaj przy użyciu  cięgien  (lin stalowych) lub, rzadziej, przy użyciu innych sztywnych mechanizmów takich jak  śruby ,  zębatki  lub  siłowniki [1] . Kabinę dźwigu z cięgnami łączy  zawiesie  (wahakowe lub sprężynowe), które w przypadku obluzowania lub zerwania jednego z cięgien działa na  chwytacze  (zazwyczaj klinowe), które unieruchamiają kabinę (lub  przeciwwagę ) oraz odłączają napęd dźwigu (z reguły elektryczny) [1] . Pierwsza historyczna wzmianka dotycząca dźwigu to praca rzymskiego architekta,  Witruwiusza , w której znajdują się informacje o dźwigu zbudowanym przez  Archimedesa  (287–212 r. p.n.e.) [3] . Niektóre źródła z późniejszych okresów historycznych opisują dźwigi jako kabinę zawies

Daniel Keyes zabiera nas w podróż po świecie człowieka upośledzonego umysłowo. Poznajemy zatem Charliego Gordona, trzydziestolatka z bardzo niskim ilorazem inteligencji, który właściwie mieszka i pracuje w piekarni. Jest tam zatrudniony jako pomocnik, czyli sprząta i przenosi ciężkie worki z mąką. Współpracownicy wykorzystując chorobę mężczyzny ciągle stroją sobie z niego żarty, jednak on odbiera je tylko i wyłącznie jako dowody przyjaźni ze strony kolegów. Odrzucony przez rodzinę, nieakceptowany przez otoczenie, nie potrafi rozróżnić kto jest jego przyjacielem a kto tylko z niego szydzi. Jednak wszystko w życiu Charliego może się zmienić, gdy zostaje wytypowany przez naukowców do wzięcia udziału w eksperymentalnej terapii. Ma ona na celu podnieść IQ pacjenta. Najpierw tego rodzaju testom została poddana mysz o imieniu Algernon. Wyniki badań okazały się nadzwyczaj zadowalające. Postanowiono więc poddać eksperymentowi człowieka o inteligencji zbliżonej do gryzonia i właśnie tym kimś oka

  Mała miejscowość, gdzieś na Podlasiu. Alicja Jarosz, studentka medycyny, przyjechała do domu, żeby wraz z rodziną i przyjaciółmi uczcić swoje urodziny. Niestety, wkrótce potem znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Wszczęte zostają poszukiwania, ale dziewczyna jakby rozpłynęła się powietrzu, a dokładniej we mgle.   Po upływie około dwóch miesięcy z lasu wychodzi mężczyzna. Ma zakrwawione ręce, a w jednej z nich trzyma wisiorek ze zdjęciem zaginionej Ali. Oczywiście człowiek z mgły staje się automatycznie głównym podejrzanym, zarówno dla prowadzących śledztwo, Krzysztofa Lipskiego i Weroniki Sowińskiej, jak i samej rodziny dziewczyny. Niestety policja nie może go przesłuchać, ponieważ mężczyzna cierpi na amnezję, nie pamięta ani jak się nazywa ani jak trafił do lasu.   Wkrótce jednak lista osób mogąca mieć coś wspólnego z zaginięciem Jarosz niepokojąco się wydłuża i obejmuje coraz szersze kręgi. Na domiar złego, do Sinic przyjeżdża dziennikarz, który w opublikowanym przez telewi

Czasami jest tak, że jedna osoba zmienia nasz sposób myślenia o pewnych rzeczach. Wydaje nam się, że mamy pewną wiedzę o czymś, ale dopiero bezpośrednie zetknięcie się z tym czymś, otwiera nam oczy naprawdę. Widzimy i dziwimy się. Przeraża nas początkowo prawda. Ale po kilku chwilach zaczynamy to przyjmować i próbować to oswajać tak długo, aż w końcu stwierdzamy, że to dobrze, że się dowiedzieliśmy, bo następnym razem nie będziemy się już bać. Piszę o tym dlatego, że osoba, dzięki której się dowiedziałam, namówiła mnie też do obejrzenia wybitnego filmu: Przebudzenia w reż. Penny Marshalla. Obraz to dosyć stary, bo z 1990 roku, ale świetny i z mistrzowskimi rolami Roberta De Niro i Robina Williamsa. Ten ostatni wciela się w rolę doktora Malcolma Sayera, który zostaje właśnie przeniesiony do szpitala psychiatrycznego w Bronxie. Jego pacjentami zostają ludzie, którzy w latach 20-tych zachorowali na śpiączkowe zapalenie mózgu   (akcja filmu rozgrywa się pod koniec lat 60-tych). Większ

  Prawdziwy mężczyzna powinien: * mieć szacunek do ludzi a przede wszystkim do swojej kobiety * być samodzielny * być odpowiedzialny * troszczyć się o innych * mieć poczucie humoru * mieć swoje zasady i nienaganne maniery * być godny zaufania i można na nim polegać * być pewny siebie * dążyć do ciągłego rozwoju * dbać o swoje zdrowie i kondycję fizyczną. Drodzy Panowie, właśnie takich Was chcemy.

      „ Prężąc biodra i piersi bezwstydnie, Błyskiem oczu noc ciemną rozwidnię, I upałem rozkosznej pieszczoty Wzniecę pożar czerwony we krwi. Ośmiornicą oplotę kochanka, Tajemnicą upoję do ranka, Kto raz wpadnie w te straszne oploty, W tym się żądza na zawsze tli. A że Pan Bóg ją stworzył, a szatan opętał, Jest więc odtąd na wieki i grzeszna, i święta, Zdradliwa i wierna, i dobra i zła, I rozkosz i rozpacz, i uśmiech i łza... I anioł i demon, i upiór i cud, I szczyt nad chmurami, i przepaść bez dna. Początek i koniec - Kobieta - to Ja .”   * Źródło- fragment wiersza Juliana Tuwima pt. „Ewa”

Obejrzany w miniony weekend film z 2017 roku. Bardzo dobry.  To historia pewnej nietypowej rodziny opowiedzianej po latach przez jedną z córek – Jeannette. Film bazuje zresztą na autobiograficznej książce Jeannette Walls, pod tym samym tytułem co film. Jeannette wspomina swoje całe dzieciństwo i okres dorastania kiedy wraz z rodzicami i trójką rodzeństwa przeprowadzali się co chwilę z miejsca na miejsce. Dla jasności nie chodzi o przeprowadzki do wynajmowanych mieszkań czy domów. Chodzi o zamieszkiwanie w domach porzuconych, opuszczonych, najczęściej bez wody czy prądu. Ojciec Jeannette – Rex, odrzuca bowiem zupełnie konsumpcjonistyczny styl życia i pragnie wychować dzieci blisko natury, bez szkoły i jakiekolwiek innego systemu.   Nawet szpital jest dla niego miejscem, gdzie tylko w razie większych wypadków zawozi dzieci, by po kilku dniach je z niego zabrać i uciec. Dla swoich dzieci projektuje szklany zamek czyli bajkowy dom, który ciągle obiecuje im wybudować, w coraz to nowych mi

  Mariusz Czubaj w książce pt. „Półmistrz”, zabiera czytelników w podróż transatlantykiem z Gdyni do Buenos Aires.   Na pokładzie statku znajduje się bardzo ciekawe towarzystwo, począwszy od młodej kobiety (Niny) i jej schorowanej ciotki przez nafciarza wraz z żoną oraz sekretarzem, pisarza Witolda Gombrowicza, księdza, ‘filozofa’ Edwarda Abramowskiego, aż po   reprezentację polskich szachistów, płynących do Argentyny na olimpiadę. Taka właśnie śmietanka towarzyska zbiera się na jednym statku w przededniu wybuchu II wojny światowej.   Właściwie można by powiedzieć, że zapowiada się bardzo ciekawy rejs, gdyby nie to, że już na początku dochodzi do morderstwa. Szybko okazuje się, że Abramowski, główny bohater całej historii nie jest tym za kogo się podaje i to właśnie on angażuje się w śledztwo, w którym każdy z pasażerów staje się podejrzanym. Pomocną w znalezieniu mordercy staje się szachowa zasada, aby przewidywać trzy ruchy do przodu, a przynajmniej jeden. Autor, jak sam powiedział