niewypożyczalne

Zbrodnia na pewno, ale czy była kara? Uczestnicy spotkania DKK nie byli w minioną środę co do tego zgodni. Dla niektórych bohaterowie byli od samego początku wcieleniem zła i młodzieńczej buty, inni widzieli wyalienowaną grupę , która poniosła konsekwencje swoich czynów w postaci psychicznych urazów ciągnących się w późniejszym wieku. Dla wyjaśnienia przypomnę, że na ostatnim spotkaniu klubu książki dyskutowaliśmy o książce Donny Tartt Tajemna historia . Punktem wyjścia książki jest opisane już we wstępie morderstwo jednego z głównych bohaterów. Zabieg o tyle ciekawy, iż do opisanej zbrodni dochodzi się dopiero gdzieś w połowie ponad 600 - stronicowej książki! Co zatem dzieje się przed i po? Otóż wszystko. Wpierw dowiadujemy się jak główny bohater i jednocześnie narrator powieści Richard, dołącza do kilkuosobowej grupy studentów. Jest to grono dość specyficzne: jej członkowie wyraźnie odróżniają się od reszty nie tylko  ubiorem, sposobem zachowania czy przedmiotem studiów, ale też tym,

Zapraszam do lektury tym razem książki koreańskiej autorki Nam-Joo Cho Panna Kim wie . Jest to w zasadzie zbiór ośmiu opowiadań pisanych z perspektywy kobiet. Bohaterki są w różnym wieku i z różnymi problemami się borykają, jednak wszystkie opowieści niosą w sobie jakąś pozytywną energię. Być może wynika to z faktu, że sama kobietą jestem i w lot pojmuję ich uczucia i rozterki, a może jest to zasługą pióra autorki. Faktem jest, że opowiadania są napisane gładko, prosto i troszkę lirycznie, co chyba ma wpływ na ich pozytywny odbiór. Nie chcę przez to powiedzieć, że są miałkie i banalne. Są dobrymi historiami, przy których można się na chwilę zatrzymać i pomyśleć, bo skłaniają do refleksji. Przy okazji można też nieco podejrzeć koreańskie społeczeństwo – jego kulturę, kuchnię czy szkolnictwo. Zachęcam do zapoznania się.   

  Jakiś czas temu, Gazeta Wyborcza wraz z Muzeum Śląskim ogłosiły konkurs na najpiękniejsze śląskie słowo. Nikt jednak nie spodziewał się, że będzie się on cieszył tak wielkim zainteresowaniem. Okazało się nawet, że wśród nadesłanych propozycji, było bardzo dużo słów, które odegrały ważną rolę w życiu danej osoby. Organizatorom nie pozostało nic innego jak stworzenie Antologii najpiękniejszych śląskich słów. Pozwolę sobie zatem kilka przedstawić: Antrejek = Przedpokój Bifyj = Kredens Ciaplyta = Błoto Fiśla = Stryszek Gardina = Firana Halać = Głaskać Jedliczka = Szydełko Klopsztanga = Trzepak Laclik = Śliniak Mondeliki = Snopki Nociastek = Zaczyn Ołberiba = Kalarepa Przoć = Kochać ( słowo, które zwyciężyło) Romel = Odpust Szmaterlok   = Motyl Toć = Tak, oczywiście Wyzgierny = Zgrabny     * Źródło: ANTOLOGIA Najpiękniejsze Śląskie Słowa, Wyd. Muzeum Śląskie w Katowicach, Biblioteka Gazety Wyborczej Ps. Książka dostępna w Czytelni

 

Pisałyśmy Wam niedawno o filmie pt. „Teściowie”, teraz chciałabym przybliżyć analogiczną niejako opowieść pt. „Rzeź” w reżyserii Romana Polańskiego, na motywach sztuki „Bóg mordu” Yasminy Rezy. Otóż w pewnym mieszkaniu na Brooklynie dochodzi do spotkania dwóch małżeństw z tzw. wyższej klasy średniej.   Celem wizyty jest niedawna bójka na placu zabaw, między synami obu par. W wyniku tego zajścia syn gospodarzy Państwa Longstreet stracił dwa zęby. Na rozmowę na temat zadośćyczynienia za wyrządzone krzywdy zaproszeni zostają rodzice winowajcy Państwo Cowan. Początkowe wzajemne uprzejmości i grzeczności, wkrótce zmieniają się w karczemną awanturę. Najpierw kłótnia wybucha między współmałżonkami, później pomiędzy gospodarzami i gośćmi. Okazuje się bowiem, że różnice światopoglądowe i ideologiczne między parami są tak wielkie, że owi bohaterowie nie mają skrupułów, by zrzucić maski kulturalnych i inteligentnych ludzi i wywlec na światło dzienne wszelkich brudów. Polański w swoim obra

 

Główną bohaterką książki jest Julita Wójcicka, młoda dziennikarka, której marzeniem jest dziennikarstwo śledcze, jednak póki co pracuje dla plotkarskiego portalu internetowego. Brzydzi się tym zajęciem, jednak trwa w tej pracy, bo przecież rachunki same się nie opłacą. Wszystko jednak zmienia się, gdy zostaje jej przydzielony temat śmierci znanego z programów dla dzieci aktora - Ryszarda Buczka. Wójcicka poszukując materiałów do artykułu dociera do świadka całego zdarzenia, Leona Nowińskiego. Twierdzi on, że tuż przed śmiertelnym uderzeniem w barierkę, Buczek stracił kontrolę nad samochodem. Mało tego, on płakał. Policja twierdzi, że to samobójstwo, ale dziennikarka przeglądając zdjęcia zrobione zaraz po wypadku, zauważa coś, co może znamionować zupełnie inną przyczynę śmierci artysty. Chcąc dowiedzieć się czegoś więcej o przeszłości celebryty, Julita przeszukuje Internet. Każda wzmianka na temat życia i twórczości Buczka może okazać się kolejnym tropem i zmienić całkowicie persp