TAJEMNA HISTORIA, DONNA TARTT

-

Zbrodnia na pewno, ale czy była kara? Uczestnicy spotkania DKK nie byli w minioną środę co do tego zgodni. Dla niektórych bohaterowie byli od samego początku wcieleniem zła i młodzieńczej buty, inni widzieli wyalienowaną grupę , która poniosła konsekwencje swoich czynów w postaci psychicznych urazów ciągnących się w późniejszym wieku.

Dla wyjaśnienia przypomnę, że na ostatnim spotkaniu klubu książki dyskutowaliśmy o książce Donny Tartt Tajemna historia. Punktem wyjścia książki jest opisane już we wstępie morderstwo jednego z głównych bohaterów. Zabieg o tyle ciekawy, iż do opisanej zbrodni dochodzi się dopiero gdzieś w połowie ponad 600 - stronicowej książki! Co zatem dzieje się przed i po? Otóż wszystko.

Wpierw dowiadujemy się jak główny bohater i jednocześnie narrator powieści Richard, dołącza do kilkuosobowej grupy studentów. Jest to grono dość specyficzne: jej członkowie wyraźnie odróżniają się od reszty nie tylko  ubiorem, sposobem zachowania czy przedmiotem studiów, ale też tym, że najwięcej czasu spędzają z samymi sobą, izolując się niemal od reszty uczniów. To co ich łączy i co jednocześnie pozwala wstąpić Richardowi do tego grona, to zamiłowanie do starożytnej greki. Od tego czasu może on wraz z pozostałymi odkrywać antyczny świat pod przewodnictwem niezwykle charyzmatycznego nauczyciela Juliana Morrowa. To, co z początku stanowi o elitarności bohaterów i co wyróżnia ich z grona pozostałych uczniów, zamienia się jednak powoli w obsesję i powód do przekraczania granic. Nowi przyjaciele bardzo powoli odkrywają przed Richardem swe sekrety, słabości, mroczne strony. W końcu Richard stanie się jednym z nich – tych, którzy już zawsze będą nosić w sobie tajemną historię… .

Książka jak dla mnie bardzo wciągająca i ciekawa. Mroczna od początku do końca, kipiąc portretami psychologicznymi różnych postaci, w tle ciągle czerpiąca z antycznych kultów. Zadaje  pytania i nie daje odpowiedzi. Lektura, którą każdy odczyta po swojemu i sam odpowie na pytanie: zbrodnia na pewno, ale czy była kara?

Polecam na jesienne wieczory; J

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »