niewypożyczalne

  Jeśli macie odwagę drodzy Polacy, popatrzeć na samych siebie i dowiedzieć się dlaczego wszyscy jesteśmy takim ztraumatyzowany narodem, to zapraszam do lektury tej wybitnej książki. Traumaland to opowieść o narodzie, którego historia nie oszczędzała. O społeczeństwie cierpiącym od wieków. O ludziach, którzy z pokolenia na pokolenia dziedziczą nieuleczone traumy swoich przodków. O smutnych i wiecznie niezadowolonych obywatelach, trzęsących się nad swoją historią i pielęgnujących na każdym kroku martyrologię swojego kraju. O tych którzy w chwili zmiany perspektywy patrzenia na świętą przeszłość, podnoszą lament na całym świecie.   Jednocześnie jest to kraj, który w obliczu klęski własnej lub sąsiednich państw, zawsze się mobilizuje i w pełni angażuje w bezinteresowną pomoc. Dlaczego tacy właśnie jesteśmy? Jak historia wpływała na nas kiedyś i dlaczego wpływa   do dzisiaj? Czy ten wpływ jest dobry czy nie? Czy jesteśmy jedynym narodem, który tak siebie spostrzega? I p...

  Samantha Harvey zwyciężczynią Nagrody Bookera 2024   „ Samantha Harvey, brytyjska autorka, jest pierwszą kobietą, która zdobyła tę nagrodę od 2019 roku.  „Orbital”  to z kolei pierwsza nagrodzona Bookerem książka, której akcja toczy się w kosmosie. Jak podkreślono w werdykcie, Samantha Harvey napisała  powieść napędzaną pięknem szesnastu wschodów i szesnastu zachodów słońca . Sześciu astronautów – z Ameryki, Rosji, Włoch, Wielkiej Brytanii i Japonii – okrąża ziemię. Przelatują nad kontynentami, śledząc zmieniające się pory roku, patrząc na lodowce i pustynie, na szczyty gór i rozległe oceany. Poetycki i przenikliwy język Harvey sprawia, że  znany nam świat jawi się nagle czytelnikowi jako dziwny i nowy . Jury przyznało, że poszukiwało  literatury, która przenika idee zamiast roztrząsać problemy . Literatury, która  nie znajduje odpowiedzi, lecz zmienia pytanie o to, co chcieliśmy zgłębiać .”     * źródło: Lubimy Czytać ...

  Ilu czytelników, tyle opinii… . Dla jednych tak nudna, że przebrnęli tylko przez kilkadziesiąt stron, dla innych tak wciągająca, że brnęli z ciężką książką aż na górskie szczyty (wtajemniczeni wiedzą o co chodzi  J ) Niewidzialne życie Addie LaRue może znudzić. Początek powieści jest niemiłosiernie rozwleczony i nieciekawy. W dodatku dzieją się tam rzeczy magiczne, co nie każdemu przypadnie do gustu. I gdyby jeszcze pociągał nas język jakim to jest napisane…no ale niestety. Stąd trudno było mi się przedrzeć przez pierwszą część książki, tę w której mająca iść właśnie w sukni ślubnej do ołtarza młoda Addie, odwraca się i ucieka. Później tak długo błąka się i prosi bogów o zmianę losu iż nie zauważa, że ostatnią prośbę wymawia już po zmroku. A to niestety sygnał dla najniebezpieczniejszych bóstw. Zdesperowana Addie zawiązuje jednak jednym z nich umowę i od tej pory staje się na zawsze zapominana. Co to oznacza? Każdy z kim się spotka, nie pamięta jej dłużej niż kilka godz...