LUDZIE Z MGŁY, IZABELA JANISZEWSKA

 

Mała miejscowość, gdzieś na Podlasiu. Alicja Jarosz, studentka medycyny, przyjechała do domu, żeby wraz z rodziną i przyjaciółmi uczcić swoje urodziny. Niestety, wkrótce potem znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Wszczęte zostają poszukiwania, ale dziewczyna jakby rozpłynęła się powietrzu, a dokładniej we mgle.

 Po upływie około dwóch miesięcy z lasu wychodzi mężczyzna. Ma zakrwawione ręce, a w jednej z nich trzyma wisiorek ze zdjęciem zaginionej Ali. Oczywiście człowiek z mgły staje się automatycznie głównym podejrzanym, zarówno dla prowadzących śledztwo, Krzysztofa Lipskiego i Weroniki Sowińskiej, jak i samej rodziny dziewczyny. Niestety policja nie może go przesłuchać, ponieważ mężczyzna cierpi na amnezję, nie pamięta ani jak się nazywa ani jak trafił do lasu.

 Wkrótce jednak lista osób mogąca mieć coś wspólnego z zaginięciem Jarosz niepokojąco się wydłuża i obejmuje coraz szersze kręgi. Na domiar złego, do Sinic przyjeżdża dziennikarz, który w opublikowanym przez telewizję portrecie nieznajomego z mgły, rozpoznaje człowieka mogącego mieć coś wspólnego ze śmiercią jego rodziny.

Wszechobecna mgła i związane z nią lokalne legendy o ludziach, którzy, kiedy raz w nią weszli, już z niej nie wychodzili, stwarza tło całej historii, a właściwie splata różne, często mroczne tajemnice wszystkich mieszkańców podlaskiej miejscowości.

Co i kiedy wyjdzie na wierzch, kto kłamie, a kto mówi prawdę? Jaka jest największa skrywana tajemnica? Tego dowiecie się czytając książkę.

Ze swojej strony mogę powiedzieć tylko jedno: to chyba najlepsza książka Izabeli Janiszewskiej. Po pierwsze pomysł autorki na osadzenie fabuły w „zamglonej” miejscowości. Wprowadza to taki mroczny, trochę skandynawski klimat. Po drugie charakterystyka psychologiczna postaci tak różnorodna, że nie sposób się nudzić choć przez chwile.

Polecam!