NADZIEJA

 

Mam nieodparte wrażenie, że powoli przeszliśmy do normalności nad tym co się wokół nas dzieje. Już powoli przyzwyczailiśmy się do tego, że w Ukrainie toczy się wojna, chociaż jest przecież tak blisko nas.

 Z jaką ogromną ulgą zdjęliśmy maseczki i przyjęliśmy do wiadomości fakt przedstawiony przez rządzących, że „covidu nie ma”, a przecież ciągle słyszymy o nowych mutacjach.

 

Jednak na przekór wszystkiemu co się dzieje wokół nas, chciałabym tchnąć odrobinę optymizmu. Ostatnio poznałyśmy młodą kobietę, Ukrainkę, której dzięki własnej determinacji i pomocy życzliwych i odważnych ludzi udało się ściągnąć dzieci z ogarniętej wojną Ukrainy, a wierzcie mi, nie było to proste.

Dlatego twierdzę, że zawsze warto mieć nadzieję i właśnie dlatego postanowiłam zamieścić wiersz Czesława Miłosza pt. „ Nadzieja”.

 

Nadzieja

 

Na­dzie­ja bywa, je­że­li ktoś wie­rzy,
Że zie­mia nie jest snem, lecz ży­wym cia­łem,
I że wzrok, do­tyk ani słuch nie kła­mie.
A wszyst­kie rze­czy, któ­re tu­taj zna­łem,
Są niby ogród, kie­dy sto­isz w bra­mie.

Wejść tam nie moż­na. Ale jest na pew­no.
Gdy­by­śmy le­piej i mą­drzej pa­trzy­li,
Jesz­cze kwiat nowy i gwiaz­dę nie­jed­ną
W ogro­dzie świa­ta by­śmy zo­ba­czy­li.

Nie­któ­rzy mó­wią, że nas oko łu­dzi
I że nic nie ma, tyl­ko się wy­da­je,
Ale ci wła­śnie nie mają na­dziei.

My­ślą, że kie­dy czło­wiek się od­wró­ci,
Cały świat za nim za­raz być prze­sta­je,
Jak­by po­rwa­ły go ręce zło­dziei.

 

* Czesław Miłosz