WZGÓRZE PSÓW, JAKUB ŻULCZYK

-

 

Naprawdę dobre to było. Czytało się jednym tchem (mimo ponad 800 stron), przyswajało się szybko język (mimo wulgaryzmów), brało się wszystko na serio (a przecież to fikcja).

To moja pierwsza książka Jakuba Żulczyka więc nie wiedziałam czego się spodziewać. Miałam już pewne wyobrażenie o autorze po słynnej rozprawie, podczas której bronił go Michał Rusinek… co jednak nie zmieniało faktu, że o jego prozie nie wiedziałam nic. A jest to kawał mocnej powieści.

Wszystko dzieje się w Zyborku – małej mieścinie, takiej jakiej pełno w całym naszym kraju. Kilka ulic, jakiś zakład pracy, kościół, urząd i nuda. Tak z wierzchu. A pod tym wszystkim mnóstwo ciemnych zaułków, pełen tajemnic las, brud, alkohol, narkotyki i przestępstwa.

Główni bohaterowie to Mikołaj i Justyna Głowaccy.  Małżeństwo, które na skutek problemów finansowych, ucieka z Warszawy do rodzinnej miejscowości bohatera – wspomnianego Zyborka. Chcą tu przetrwać najtrudniejszy czas i wrócić do stolicy. Tak przynajmniej planują zanim wejdą do rodzinnego domu Mikołaja… .

Okazuje się jednak, że z każdą chwilą sprawy rodzinne coraz bardziej ich pochłaniają. Z  każdym dniem miasteczko bardziej ich wciągają. Nagłe wydarzenia sprawiają, że bohaterowie nie tylko zostają w Zyborku na dłużej, ale też angażują się w jego problemy, takie jak walka z nieuczciwą panią burmistrz i mafią, która ją wspiera; próba rozwiązania morderstwa przyjaciela rodziny, ustalenie porywacza znajomego księdza. Coraz częściej na wierzch wychodzi też przeszłość, która obraca się wokół popełnionego tu siedemnaście lat wcześniej morderstwa Darii - dziewczyny Mikołaja.

Zresztą, przeszłość to coś, co wraca do bohatera raz po raz, kiedy przechodzi ulicami Zyborka. Dodam, że Mikołaj nie jest tu mile widziany odkąd napisał i wydał książkę o swoim mieście. Opisał je w sposób mało pochlebny, czym naraził się większości mieszkańców. Jego powrót tutaj nie był zatem łatwy, a do tego doszły skomplikowane relacje z ojcem i bratem i ta przytłaczająca przeszłość.

No i mogłabym tak pisać i pisać jeszcze i wyciągać kolejne wątki i postaci, ale chciałabym żebyście sami sięgnęli po tę powieść, bo jest naprawdę świetna. Wciągnie Was jak opisany Zybork i nie będziecie umieli się z nią rozstać, póki nie przyniesie wszystkich rozwiązań, chociaż zakończenie… no waśnie. Po prostu przeczytajcie!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »