INCYDENT, PIOTR BORLIK

-

W pociągu, (a właściwie w wagonie I klasy) jadącym z Przemyśla do Warszawy dochodzi do ataku terrorystycznego. Wskutek rozpylenia trującego gazu, śmierć ponosi 45 pasażerów. W rozwiązanie sprawy, wbrew poleceniom przełożonego, angażuje się młoda i przebojowa zastępczyni prokuratora, Natalia Kruger, nazywana przez kolegów Fredy. To właśnie ona dopatruje się pewnych nieścisłości w sporządzonym raporcie, począwszy od ilości ofiar. Według dokumentów powinno ich być 46. Wkrótce okazuje się, że tą dodatkową osobą jest pracownik obsługi, młody Ukrainiec, który zbiegł z miejsca przestępstwa.

Poszukiwanego udaje się dość szybko ująć. Jednak narodowość terrorysty w kontekście napływu imigrantów ze wschodu powoduje coraz większą nagonkę zarówno ze strony kół nacjonalistycznych jak i poprzez obraźliwe wpisy na portalach społecznościowych.  Niestety mowa nienawiści, staje się również narracją, jaką posługują się jedne z najważniejszych osób w państwie. Mało tego, okazuje się bowiem, że zaczynają ginąć ludzie pośrednio zaangażowani w cały incydent.

W śledztwie Kruger pomaga wdowa po jednym z pasażerów, dociekliwa dziennikarka Aleksandra Woźniak oraz dobry znajomy Fredy, komisarz Adam Skowron. Jednak wszystko ma swoje drugie dno, gdyż im bliżej są rozwiązania sprawy, im mocniej się zagłębiają w jej motywy, tym bardziej uświadamiają sobie w jak wielkim są niebezpieczeństwie oraz jak daleko sięgają macki osób, które za tym wszystkim stoją.

Borlik w Incydencie prezentuje nam kryminał w konwencji political fiction. To jest moje pierwsze spotkanie z tym autorem i tą formą i przyznam, że jestem mile zaskoczona. Chociaż mam wrażenie, że pisarz tak mocno zagmatwał historię, przenosząc wydarzenia między czasami( pewnie był to celowy zabieg), że w pewnym momencie nie byłam pewna co i kiedy się wydarzyło. Zmusiło mnie to jednak do skupienia, zwłaszcza, że opowieść osadzona jest niejako równolegle z aktualnymi wydarzeniami, które mają miejsce w Polsce.

Podsumowując, jeśli lubicie tego autora lub tego typu literaturę, to serdecznie polecam, gdyż naprawdę wciąga.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »