niewypożyczalne

    Piękna. To pierwsze słowo jakie ciśnie się na usta po przeczytaniu tej powieści. I chyba najlepiej ją określa. Ale nie mogę na nim poprzestać, bo chciałabym aby jak najwięcej osób zechciało po nią sięgnąć. Adela i Adolf to główni bohaterowie, a zarazem opowiadacze książki. Staruszkowie, już po dziewięćdziesiątce. Uroczy, zabawni, z dystansem do siebie, ze znajomością swoich wad na pamięć. Codziennie odbywają swe rytuały. On wstaje pierwszy, przygotowuje śniadanie, robi herbatę i czeka na nią. Ona woli się wyspać. Wchodzi do kuchni, gdzie on wita ją uśmiechem. Śniadają razem, a później zawsze wychodzą do tej samej kawiarni, by napić się zawsze tych samych rodzajów kawy. Ich starość jest piękna, słoneczna i pełna uśmiechu. Język autorki to mistrzostwo świata jeśli chodzi o opis codziennego życia pary staruszków. Rozczulające i urocze, ale nie banalne i naiwne.   To jednak nie wszystko. Niesamowitość tej historii polega na tym, że Adela i Adolf, od dnia kiedy się poznali (a by

PONIEWAŻ JUTRO OBCHODZIMY ŚWIATOWY DZIEŃ KSIĄŻKI POSTANOWIŁAM STWORZYĆ WŁASNĄ LISTĘ KSIĄŻEK , KTÓRE UWAŻAM ZA WARTOŚCIOWE. NIESTETY MUSIAŁAM WYBRAĆ TYLKO PO JEDNEJ KSIAŻCE KAŻDEGO AUTORA, PONIEWAŻ LISTA TA MOGŁABY NIE MIEĆ KOŃCA. WYBRAŁAM WIĘC TE, KTÓRE NAJPRĘDZEJ PRZYSZŁY MI DO GŁOWY. ( CZYWIŚCIE KOLEJNOŚĆ JEST ZUPEŁNIE PRZYPADKOWA)   STO LAT SAMOTNOŚCI   - GABRIEL GARCIA MARQUEZ ROK 1984 – GEORGE ORWELL CZARNOBYLSKA MODLITWA - SWIETŁANA ALEKSIJEWICZ FERDYDURKE – WITOLD GOMBROWICZ CORAZ MNIEJ ŚWIATŁA – NINO HARATISCHWILI ŻYCIE VIOLETTE - VALERIE PERRIN PODZIEMIA. W GŁĄB CZASU – ROBERT   MACFARLANE CZAPKINS.HISTORIA TOMKA MACKIEWICZA – DOMINIK SZCZEPAŃSKI ZADZIWIENIE-   RICHARD POWERS ZBRODNIA I KARA –FIODOR DOSTOJEWSKI GDYBY NINA WIEDZIAŁA –DAWID GROSMAN ŚWIATŁO, KTÓREGO NIE WIDAĆ – ANTHONY DOERR GŁÓD – MARTIN CAPARROS OŁOWIANE DZIECI – MICHAŁ JĘDRYKA CHINY 5.0   JAK POWSTAJE CYFROWA DYKTATURA – KAI STRITTMATTER MĘŻCZYZNA IMIENIEM OVE – FREDRIK BACK

 

W związku z 80. Rocznicą wybuchu powstania w getcie warszawskim postanowiłam przytoczyć kilka cytatów z książki Witolda Beresia i Krzysztofa Burnetko pt. „Marek Edelman Życie. Po prostu.” Tak Marek Edelman opisuje początki walki: „ Niemcy próbują uciekać, ale droga jest zamknięta. Na ulicy pełno trupów niemieckich. Ocaleli jeszcze szukają osłony w pobliskich sklepach i bramach. Ale schronienie okazuje się niedostateczne. Esesmani wprowadzają więc do akcji czołgi, pod których osłoną niedobitki dwóch kompanii mają rozpocząć zwycięski odwrót. Ale i te nie mają zbyt wielkiego szczęścia. Pierwszy czołg spłonął od   wybuchu naszej butelki zapalającej, pozostałe nie zbliżają się do naszej pozycji.(…)” [1] „Opór getta jest dla Niemców nie tylko zaskoczeniem- jest dla nich czymś przerażającym. Jurgen Stroop opowie po kilku latach   Kazimierzowi Moczarskiemu ( Rozmowy z katem ),   jaki respekt budziły chalucowe działaczki …. Często strzelały z pistoletów jednocześnie z obu rąk. Zażarte w w

  Jeśli czytaliście książkę Dennisa Lehane’a pt. WYSPA TAJEMNIC, to powiem, że film w reżyserii Martina Scorsese, który jest adaptacją wspomnianej książki, jest równie dobry. Już od samego początku obraz jest klimatyczny i wprowadza widza w niepokojący nastrój, który wzmaga jeszcze niesamowita ścieżka dźwiękowa. I tak, mamy 1954 rok i dwóch szeryfów federalnych, którzy płyną promem na wyspę mieszczącą szpital dla psychicznie chorych przestępców. Jednym z detektywów jest Teddy Daniels ( Leonardo Di Caprio ), drugi zaś to Chuck Aule (M ark Ruffalo ). Ich zadaniem jest wyjaśnienie tajemniczego zniknięcia jednej z pacjentek, jednak ani personel szpitala, ani jego dyrektor, doktor Cawley (Ben Kongsley) nie wykazują szczególnej chęci do współpracy w śledztwie. Wkrótce okazuje się, że dla Danielsa pobyt na wyspie staje się problematyczny. Z jednej strony ma omamy związane z przeżytą traumą z drugiej zaczyna podejrzewać, że coś jest tutaj nie tak. Scorsese stworzył wstrząsający thriller, o k

 No śmietanka aktorska, że aż miło popatrzeć: Tomasz Kot, Marcin Dorociński, Andrzej Seweryn, Wojciech Mecwadowski, Michał Czernecki, Jacek Koman w  kreacjach, że boki zrywać! Ten film to dowód na to, że można zrobić dobrą, polską komedię kryminalną. Cała rzecz odbywa się w Zakopanem, w 1914 roku, kiedy to po ostrej, narkotycznej imprezie budzą się czterej przyjaciele: Tadeusz Boy-Żeleński, Stanisław Witkiewicz, Joseph Conrad i Bronisław Malinowski. Próbują sobie powoli przypominać wydarzenia poprzedniego wieczoru, ale na skutek zażycia pewnego specyfiku, mają duże luki w pamięci. Nie wiedzą więc ani gdzie podziała się marynarka Boya-Żeleńskiego, ani gdzie znikły odłożone na podróż pieniądze. Nie wiedzą też co na ich kanapie robi trup! A do drzwi właśnie zaczyna się dobijać żandarm… . I teraz się zaczyna. Bohaterowie próbując uciec wymiarowi sprawiedliwości wplątują się w coraz to nowe intrygi i zatargi. Przygoda goni przygodę, pojawiają się coraz to ciekawsze postaci, z Piłsudskim

Książkę przeczytałam w kilka godzin. Bardzo interesująca pozycja, na którą naprowadziła mnie inna powieść – ta o księdzu Kaczkowskim, Johnny . Człowiek w poszukiwaniu sensu to właściwie pamiętnik. Dzieli się on na dwie części. Pierwsza dotyczy wspomnień autora z pięcioletniego okresu przebywania w Auschwitz i innych obozach koncentracyjnych. Nie jest to jednak wspomnienie martyrologiczne, ukazujące tylko i wyłącznie ludzkie cierpienie, opisy brutalnego znęcania się nad więźniami i okropnej, nie do zniesienia rzeczywistości. Jako, że autor był psychiatrą i psychoterapeutą, w bardzo interesujący sposób przyglądał się i opisywał obozowe życie. Szczególną uwagę poświęcał sposobom w jaki wszyscy członkowie obozu, nie wyłączając strażników i kapo, próbowali przetrwać. Obserwując zachowanie innych i badając samego siebie, doszedł on do wniosku, że aby żyć, trzeba mieć ku temu powód. Trzeba nadać swojemu życiu sens. Nawet w tak ekstremalnych miejscach jak obóz koncentracyjny należało wymyślić

  Z okazji Świąt Wielkanocnych, składamy wszystkim naszym Czytelnikom życzenia zdrowia, spokoju i pokoju, a słowa ks. Jana Twardowskiego niech będą przesłaniem dla nas wszystkich na ten zbliżający się czas.   Wesołych Świąt

  To nie jest literacki majstersztyk. To nie epos. To prosta historia o prostym człowieku, który potrafił wszystko zmienić. Bardzo potrzebna lektura, zwłaszcza dziś kiedy coraz ciężej nam słuchać księży. A Jan Kaczkowski był na pewno tym, którego chciałabym posłuchać. Bo był mądrym i odważnym człowiekiem. Bo jego słowa miały moc i dawały siłę. Bo wszystko robił na pełnej petardzie ! Wystarczy przeczytać książkę Johnny żeby poczuć jak wiele można i jak wiele trzeba robić.   Właściwie historia opowiadana jest przez jego wychowanka – Patryka Galewskiego. Recydywista, diler i narkoman znajduje się w hospicjum Kaczkowskiego żeby odpracować tam godziny w ramach prac społecznych. Ksiądz szybko robi na nim wrażenie i co najważniejsze nie skreśla go od razu. Przyjmuje, pokazuje, uczy i rozmawia. Być może język to było właśnie jedno z największych jego narzędzi przyciągania ludzi. Cięte riposty, inteligentne żarty, wreszcie współczesne, a nie średniowieczne tłumaczenie ewangelii. Jan Kaczk