DOPPELGANGER. SOBOWTÓR - KATARZYNA RYGIEL, ANDRZEJ GOŁDA

-







Powieść inspirowana jest historią jednego z najsłynniejszych szpiegów PRL-u, Jerzego Kaczmarka. 

Mamy przełom lat 70 i 80 w Polsce, Hans młody pracownik naukowy udaje się do Strasburga na spotkanie ze swoją biologiczną matką. Jednak Helga pomimo radości ze spotkania z synem, którego nie widziała trzydzieści lat sprawia wrażenie nieco wycofanej. Niestety niedługo później kobieta umiera na atak serca. Osamotniony w nowym miejscu mężczyzna trafia pod opiekę brata matki i jego rodziny. Dzięki koneksjom wuja Hans znajduje pracę w Parlamencie Europejskim. I tak zaczyna układać sobie życie na zachodzie.

Mniej więcej w tym samym czasie w Polsce równolatek Hansa, Jan Bitner inżynier pracujący w biurze projektowym w stoczni Gdańskiej, tuż po śmierci swojej matki robiąc porządki w jej rzeczach odnajduje dokumenty poświadczające, że został adoptowany, a jego biologicznymi rodzicami byli rosyjski oficer i Niemka. Za pośrednictwem Czerwonego Krzyża mężczyzna próbuje odnaleźć swoją matkę.
Tutaj właśnie zaczynają się powoli splatać losy obu mężczyzn…. 

Książka to znakomity thriller szpiegowski, który wciąga niesamowicie niemal od początku. Pokazuje jak doskonale wyszkolony agent potrafi wtopić się nową przygotowaną dla niego rzeczywistość. 
To także świetne studium psychologiczne głównego bohatera. Tytułowy Doppelganger to w mitologii duch-bliźniak żyjącej osoby, czarny charakter, który pojawia się w dwóch miejscach jednocześnie.

Autorzy doskonale pokazują nastroje w polskim społeczeństwie w tamtym okresie. Rodzący się ruch solidarnościowy, ale także ogromną przepaść ustrojową i kulturalną pomiędzy wschodem i zachodem Europy. 

Polecam wszystkim, których interesują tematy szpiegowskie. Zachęcam także do obejrzenia filmu będącego ekranizacją książki pod tym samym tytułem w reżyserii Jana Holoubka.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »

SISU, reż. JALMARI HELANDER

-
Obraz
  Ależ się to świetnie oglądało! Dawno nie widziałam tak porywającego i satysfakcjonującego filmu ! Sisu w języku fińskim oznacza m.in. zawziętość, śmiałość, odwagę, upór, wytrwałość i energię. Usposobieniem Sisu w filmie jest Aatai Korpi – starszy mężczyzna, który w towarzystwie konia i psa, przeczesuje tereny Laponii w poszukiwaniu złota. Kiedy trafia na dość pokaźną żyłę tego kruszcu, wyrusza do miasta by wymienić go na gotówkę. Niestety, akacja filmu toczy się w 1945 roku, kiedy w Finlandii nadal stacjonują nazistowskie wojska. Korpi w swej podróży trafia na jedną z kompanii niemieckich żołnierzy, wiozących jako jeńców fińskie kobiety.  I gdyby tylko dali staruszkowi na koniu spokój, minęliby go bez zaczepki, nie zapragnęliby jego złota, pewnie by przeżyli… . Ponieważ Korpi to nie jest zwykły Fin. To jednoosobowa armia. Naziści wkrótce dowiedzą się, że zadarli z komandosem sił specjalnych, legendarnym wojownikiem, prawdziwym sisu. I teraz zaczyna się konkretna, zachw...
Czytaj dalej »

STRUŻKI, MARIA HALBER

-
Obraz
  Niezwykle dziewczyńska rzecz. Język opowieści tak dobry, że przenosił w czasie. To wspomnienia własnego dzieciństwa niejednej z nas, tyle że spisane przez  Marię Halber. O czym więc jest ta książka? O przyjaźni jaka może istnieć tylko między dziewczynami, takimi, co to już zaczynają być ciekawskie i niegrzeczne. O poznawaniu nowych rzeczy, wspólnym przekraczaniu granic i o rozhuśtanych emocjach. Wszystko zachowywane oczywiście w największej tajemnicy przed dorosłymi. Przyglądamy się sile relacji bohaterek, od dzielenia się każdą myślą i spędzania razem wszystkich chwil, po bolesne dorastanie, obfitujące w coraz trudniejsze doświadczenia i w coraz większe pretensje. Dodatkowo w ten dziewczęcy świat wkraczają wpierw chłopcy, a później mężczyźni, którzy wszystko dodatkowo komplikują. W końcu drogi dziewczyn się rozchodzą, ale więź, którą zbudowały, przetrwa wszystko. Trzeba jeszcze dodać, że relacja łącząca bohaterki nie jest równorzędna – jedna jest wpatrzona w drugą tak...
Czytaj dalej »