WIELORYB, DARREN ARONOFSKY

-


 

Film otwiera scena, która od razu wzbudziła we mnie odrazę. I zostałam z tym uczuciem do końca projekcji, mimo iż po drodze doświadczyłam też współczucia, złości, trochę się pośmiałam, a nawet wzruszyłam.

Charlie jest chorobliwie otyłym mężczyzną, który już od wielu lat nie wychodzi ze swojego małego mieszkania. Jedyny kontakt jaki zachowuje to ten ze swoją przyjaciółką Liz (pielęgniarką, która pomaga mu w codziennych czynnościach i ratuje w zdrowotnych kłopotach), studentami, których uczy zdalnie i dostawcą pizzy. Charlie jest bardzo samotny i nieszczęśliwy. Marzy o spotkaniu swojej córki, którą razem z matką porzucił dla ukochanego mężczyzny wiele lat temu. Bohater zdaje sobie sprawę, że zostało mu już niewiele czasu na ponowne nawiązanie relacji, dlatego robi wszystko aby choć trochę pobyć z Ellie. W końcu mu się to udaje, ale spotkanie z nią otwiera drzwi do wszystkich niezałatwionych, niewyjawionych i nieprzegadanych problemów. Charlie coraz głębiej i głębiej będzie wchodzić w bolesną przeszłość. Czy przyniesie mu to odkupienie?

Uważam, że to bardzo głęboki i przejmujący film, a to co zaraz przeczytacie będzie brzmieć głupio, ale muszę napisać, że to jest film do OGLĄDANIA. Przede wszystkim obserwując bacznie obraz, wchodzimy w emocjonalny świat bohaterów. Cały alfabet uczuć jakich doznaje Charlie jest rozpisany na jego twarzy i wyrażony gestami. Niezwykła rola Brendana Frasera- nic dziwnego, że dostał Oscara! Wszystko co bohater czuje, każde ukłucie bólu lub wybuch radości pięknie ukazuje się w oczach, mimice i artykulacji tego aktora. Jeśli dodamy do tego jeszcze potworne, spocone i obolałe ciało, które mimo sympatycznej twarzy i łagodnych  oczu wzbudza w nas odrazę, zostajemy porządnie wstrząśnięci. Wydawać by się też mogło, że wszystko jest beznadziejne, smutne i bez szans na ratunek. Ale w uszach brzmi, czytany co chwilę Moby Dick, który ostatecznie nadaje wszystkiemu sens.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »