PARADYZJA, JANUSZ A. ZAJDEL
Kiedy w 1984 roku swoją premierę miała fantastyczno-socjologiczna
powieść pt. Paradyzja Janusza A. Zajdla,
to przypuszczam, że spora część czytelników była już po lekturze innych
zbliżonych tematyką książek. Mam tu na myśli Nowy wspaniały świat
Huxley’a, czy Rok 1984 Orwella.
I faktycznie utwór
Zajdla ma trochę zapożyczeń z tych dwóch dzieł, jednak jest w nim jeszcze coś innego.
Ten wyraźnie przedstawiony nurt socjologiczno-polityczny, mówiący o daleko
idących udogodnieniach życiowych, przy zastosowaniu pewnych mechanizmów takich
jak lojalność, pracowitość czy służalczość, system nagród i kar, dzięki którym
można sterować innymi.
Mowa tu oczywiście sztucznej kolonii orbitalnej i jej
mieszkańcach na którą przybywa z Ziemi pewien dziennikarz zbierający materiały
o tutejszych zwyczajach do swojej książki. To czego dowie się o społeczności
Paradyzji mocno go zadziwi.... Brak prywatności, wszystko na podsłuchu oraz
ścisłe stosowanie się do wytycznych, dzięki którym będzie można choćby zjeść
obiad. Wszystkim tym steruje centralny komputer, który na podstawie zachowań
mieszkańców przydziela lub odejmuje punkty. Jednak człowiek to nie maszyna w
związku z czym Paradyzjanie znaleźli kilka sposobów na przechytrzenie komputera…
Żeby dowiedzieć się jakich, to trzeba przeczytać książkę , do
czego szczerze zachęcam, zwłaszcza że zawarta w niej treść jest wciąż aktualna.
Puentą niech będą słowa innego genialnego autora fantastyki-
Stanisława Lema;
„Można
przypuścić, że wszyscy ludzie mają świadomość, lecz na ogół nie wszyscy zdają
sobie z tego sprawę”. ( Okamgnienie)
Komentarze