DZIENNIK PUSTKI, EMI YAGI

 

Shibata to młoda Japonka, która na co dzień pracuje w firmie, w większości zatrudniającej mężczyzn. I właśnie dlatego, że jest kobietą, staje się najczęściej wykorzystywaną osobą do dodatkowych zajęć, takich jak parzenie kawy, wymiana tuszu w drukarce czy roznoszenie słodyczy. Natłok tych dodatkowych obowiązków poza normalną pracą jaką musi wykonywać jest  przyczyną, dla której pewnego dnia oznajmia iż jest w ciąży. Wiadomość ta staje się  punktem zwrotnym w sposobie traktowania jej przez męskich współpracowników. Zmienia się nie tylko jej pozycja w pracy i zakres obowiązków, ale też skraca się jej czas, dzięki czemu bohaterka może poświęć go więcej dla samej siebie.

Japonka tydzień po tygodniu opisuje zmiany jakie zachodzą wokół niej oraz w niej samej. Bycie w ciąży okazuje się bardzo komfortową sytuacją: nie dość, że bohaterka w wolnym czasie nadrabia zaległości kulturalne (ogląda filmy, czyta książki, słucha muzyki), więcej odpoczywa i  bardziej dba o zdrowie, to jeszcze nawiązuje wiele przyjaźni z innymi ciężarnymi. Tak jak one cieszy się każdą chwilą ciąży, mimo iż jej brzuch wypełnia...

 PUSTKA. 

Kłamie od samego początku. Wiadomość o ciąży jest kłamstwem, które wymyśliła spontanicznie, by uwolnić się od uciążliwych zajęć w pracy. Bohaterka staje się świetną aktorką odgrywającą rolę przyszłej matki. I choć początkowo jasno i wyraźnie potrafimy to odczytać, to im bliżej rozwiązania, tym trudniej nam zdecydować czy bohaterka naprawdę nie urodzi?

O tym jak kończy się tak ogromne uwikłanie w kłamstwo nie będę pisać, byście mogli sami przeczytać. Wspomnę jedynie, że książka nie jest jedynie relacją z przebiegu ciąży. Nie tylko o pustkę w brzuchu tu chodzi. To książka o strasznej samotności jakiej doświadczają kobiety, zarówno te, które wypełniają swój obowiązek i rodzą dzieci jak i te, które go nie wypełniają. Pozornie otoczone pomocą i wachlarzem usług w końcu znowu zostają ze wszystkim same.

Serdecznie polecam!