GŁUSZA, ANNA GOC

-

 

  • Głusi nie zawsze czytają z ruchu warg.
  • Nie wszyscy mogą pisać lub czytać po polsku.
  • Język polski jest dla nich obcy.
  • Podczas rozmowy zmniejszają dystans z rozmówcą aby go lepiej zrozumieć, a nie dlatego, że są źle wychowani.
  • Nie mają jak wezwać karetki.
  • Podczas wizyt u lekarza nie mają zapewnionych tłumaczy, przez co są albo źle diagnozowani albo źle zażywają leki.
  • Nie mają wsparcia terapeutycznego ani pomocy psychologicznej.
  • Nie potrafią się poskarżyć kiedy dzieje się im krzywda.
  • Nie potrafią opowiedzieć, co się działo, chociaż nieraz byli świadkami ważnych wydarzeń.
  • Aby się uczyć muszą najczęściej opuścić rodziców i wyjeżdżać do szkół z internatem.
  • Ich tłumaczami są najczęściej ich słyszące dzieci – również wtedy kiedy chodzi o załatwianie pogrzebu czy wizyty na oddziale położniczym z mamą.
  • Podczas większych zagrożeń (wojna, pandemia) nikt im nie tłumaczy tych sytuacji ani tego jak się w nich zachować.
  • Głusi są czasem osobami bezjęzycznymi.

 Nie miałam o tym wszystkim pojęcia. Dopiero dzięki ciężkiej, wieloletniej pracy Anny Goc otwarłam szeroko oczy i spojrzałam na osoby głuche z zupełnie innej perspektywy.

Głusza to fenomenalny reportaż o osobach głuchych i o ich rodzinach. Przede wszystkim pokazuje jak naprawdę wygląda świat z perspektywy osoby głuchej i w jaki wiele mitów o głuchych wierzymy.  Ogromne bariery, brak komunikacji i wsparcia, dyskryminacja i łamanie praw to ich codzienność. Zaś brak szacunku i zrozumienia to najczęstszy sposób ich traktowania.

 Być może Amanda zostawiła mnie na chwilę w stołówce, bo uznała, że najlepiej poznam to miejsce, jeśli zostanę sama wśród głuchych.

I gdy poczuję przez chwilę to, co oni – samotność wśród ludzi.[1]

 

Obyśmy nigdy nie się tak nie czuli. Czytajmy i dowiadujmy, zamiast wierzyć w mity.

Polecam gorąco każdemu.

 


[1] Goc A., Głusza, Warszawa: Dowody na Istnienie, s. 239.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

WYSPA TAJEMNIC, MARTIN SCORSESE

-
Obraz
  Jeśli czytaliście książkę Dennisa Lehane’a pt. WYSPA TAJEMNIC, to powiem, że film w reżyserii Martina Scorsese, który jest adaptacją wspomnianej książki, jest równie dobry. Już od samego początku obraz jest klimatyczny i wprowadza widza w niepokojący nastrój, który wzmaga jeszcze niesamowita ścieżka dźwiękowa. I tak, mamy 1954 rok i dwóch szeryfów federalnych, którzy płyną promem na wyspę mieszczącą szpital dla psychicznie chorych przestępców. Jednym z detektywów jest Teddy Daniels ( Leonardo Di Caprio ), drugi zaś to Chuck Aule (M ark Ruffalo ). Ich zadaniem jest wyjaśnienie tajemniczego zniknięcia jednej z pacjentek, jednak ani personel szpitala, ani jego dyrektor, doktor Cawley (Ben Kongsley) nie wykazują szczególnej chęci do współpracy w śledztwie. Wkrótce okazuje się, że dla Danielsa pobyt na wyspie staje się problematyczny. Z jednej strony ma omamy związane z przeżytą traumą z drugiej zaczyna podejrzewać, że coś jest tutaj nie tak. Scorsese stworzył wstrząsający thriller,...
Czytaj dalej »

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »