OSTATNI RAZ, HELGA FLATLAND

 

Zaskoczeniem w tej książce było dla mnie to, że akcja dzieje się w XXI wieku. Do tej pory wszystkie dzieła skandynawskie jakie czytałam, umiejscowione były gdzieś w okolicy II wojny światowej albo nawet wcześniej. A tu taka niespodzianka! Bardzo byłam ciekawa jak w opowieściach o dniu dzisiejszym radzą sobie Norwegowie. Okazało się, że ja zwykle rewelacyjnie!

Dostajemy oto opowieść, można powiedzieć pokoleniową, skupioną na trudnych relacjach córek z matkami. Główną osią wydarzeń są stosunki między Anne, a jej córką Sigrid, ale zacznę od tej drugiej relacji: między Sigrid, a Mią.

Sigrid to lekarka w średnim wieku, która mieszka wraz ze swoim partnerem Aslakiem i dwójką dzieci w Oslo. Mia – starsza córka nie jestem dzieckiem Aslaka, a bohaterki i jej wcześniejszego partner Jensa, który zostawił je i wyjechał, kiedy Mija była jeszcze niemowlęciem. Prawdziwym wychowaniem dziewczynki zajął się Aslak (z którym Sigrid ma drugie dziecko Viljara) i miał z nią od początku świetne relacje i był dla niej prawdziwym ojcem; relacje między matką, a córką były, nazwijmy to, poprawne, aż do czasu, kiedy w Norwegii ponownie pojawia się Jens. Mężczyzna nawiązuje kontakt z córką, a ta chętnie korzysta z jego zaproszeń i wspólnych wyjazdów. Dla Sigrid to wstrząs i napływ emocji, z którymi ciężko sobie radzi. Nie ułatwia jej tego dodatkowo własny sentyment do byłego partnera i tlące się jeszcze głęboko uczucia. Jej rozdarcie emocjonalne wynika zatem z coraz bardziej komplikujących się relacji z dorastającą córką oraz pojawiających się problemów z własną matką.

Sigrid rzadko odwiedza mamę w rodzinnym domu, w którym Anne samotnie prowadzi gospodarstwo i nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat opiekuje się chorym mężem, nawet wtedy kiedy zostaje on już umieszczony w pobliskim domu opieki. Stosunki między bohaterkami są napięte i pełne niedomówień. Za wszystkim stoi trudne, pełne uraz, kłótni i zaniedbań dzieciństwo oraz wczesna młodość Sigrid. Kontakt między córką, a matką jest przepełniony żalem, niezagojonymi ranami i ponurymi wspomnieniami. Stąd ich odwiedziny są rzadkie i chłodne. To jednak będzie musiał ulec zmianie, ponieważ Anne zachorowała na raka. Bohaterki mają bardzo mało czasu. Choroba Anne jest nieuleczalna.

A czy uleczalna będzie przeszłość bohaterek?

Czy w przyśpieszonym tempie będą w stanie naprawić swoje relacje?

 Ile warte są nasze urazy w momencie pożegnania i jak pomóc komuś umrzeć?

Zapraszam do lektury.

Wspaniała książka o rodzinie. Mimo nagromadzenia problemów i emocji bardzo prosta i szczera do bólu.