NIEWIDZIALNE ŻYCIE ADDIE LARUE, VICTORIA SCHWAB

-


 

Ilu czytelników, tyle opinii… . Dla jednych tak nudna, że przebrnęli tylko przez kilkadziesiąt stron, dla innych tak wciągająca, że brnęli z ciężką książką aż na górskie szczyty (wtajemniczeni wiedzą o co chodzi J)

Niewidzialne życie Addie LaRue może znudzić. Początek powieści jest niemiłosiernie rozwleczony i nieciekawy. W dodatku dzieją się tam rzeczy magiczne, co nie każdemu przypadnie do gustu. I gdyby jeszcze pociągał nas język jakim to jest napisane…no ale niestety.

Stąd trudno było mi się przedrzeć przez pierwszą część książki, tę w której mająca iść właśnie w sukni ślubnej do ołtarza młoda Addie, odwraca się i ucieka. Później tak długo błąka się i prosi bogów o zmianę losu iż nie zauważa, że ostatnią prośbę wymawia już po zmroku. A to niestety sygnał dla najniebezpieczniejszych bóstw. Zdesperowana Addie zawiązuje jednak jednym z nich umowę i od tej pory staje się na zawsze zapominana. Co to oznacza? Każdy z kim się spotka, nie pamięta jej dłużej niż kilka godzin. Wszystko co stworzy sama, znika. Rany na jej ciele goją się po chwili od skaleczenia, a mimo odczuwania głodu czy mrozu, nie może umrzeć. Dziewczyna nie tylko nie zostaje w pamięci kogokolwiek, ale nie zostawia też śladu swojej obecności.

Historia dalszych losów Addie to naprzemienne sytuacje, które rozgrywają się począwszy od XVIII wieku przez kolejne stulecia, oraz te osadzone we współczesności. I niestety musze przyznać, że choć dziewczyna wiedzie życie dosyć ciekawe i spotyka na swojej drodze nietuzinkowe postacie, to i tak akcja nabiera dopiero rozpędu w momencie poznania Henrego Straussa. A to dlatego, że on ją zapamiętuje!

Komentarze

Janek pisze…
Książka zafascynowała mnie początkiem, w pozbawionym perspektyw Villon odnalazłem wyolbrzymione odbicie swoich rodzinnych stron, a targ w Le Mans rozbudził we mnie marzenia tak jak to zrobił w przypadku Addie. Po przeczytaniu całości, doceniłem przekaz wynikający z książki, oraz to, że kilkukrotnie była mnie w stanie mnie zaskoczyć. Pozdrawiam
piątek, 15 listopada, 2024
niewypożyczalne pisze…
Pani Janku! Cieszymy się, że się Panu podobała książka i czekamy na Pana w klubie :)
piątek, 22 listopada, 2024
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »