GRANICA. NA KRAWĘDZI EUROPY, KAPKA KASSABOVA

-

 


Zachęcam do przeczytania naprawdę solidnego reportażu o mało znanej, bułgarsko-turecko-greckiej granicy. Książka Kapki Kassabovej nie tylko  przenosi nas w najdziksze tereny tych trzech państw, ale wręcz zanurza w ich historię i mistycyzm.

Autorka postanawia wrócić do kraju swojego dzieciństwa – Bułgarii i odwiedzić miejsca położone przy jej granicach. Spotyka po drodze wielu ludzi, którzy opowiadają nie tyle o współczesnych czasach, ile o tym co tu kiedyś się działo. Wracają przede wszystkim do czasów zimnej wojny i swoich wspomnień, choć historie odwiedzanych miejsc zaczynają się o wiele wcześniej, w czasach imperium osmańskiego. Kassabova łączy te opowieści i dodaje do nich jeszcze element niesamowitej duchowości, jaką przepełnione są te tereny. Spotykamy się tu z kultem ikon i kultem ognia,  czarami, urokami, zaklęciami i pradawnymi wierzeniami wymieszanymi z religiami chrześcijańskimi i  islamem. Zadziwiająca jest wprost różnorodność charakterów i ludzkich losów opowiedzianych nam ustami narratorki. Poznajemy przede wszystkim historie uchodźców, przesiedleńców, bułgarskich Turków i tureckich Bułgarów, Kurdów, Pomaków i wieli innych nacji, którzy nieustannie, od starożytności przemieszczają się tymi samymi szlakami, ku nowym domom; tam i z powrotem, aż do teraz, aż do dziś.

Wysłuchamy też historii ich prześladowców, poznamy losy pograniczników, przemytników, strażników lasu, ostatnich mieszkańców wymarłych wiosek, znachorek i  poszukiwaczy skarbów. A wszystko to w otoczeniu niezwykłego krajobrazu – pięknych lecz tajemniczych lasów Strandży i  Rodopów, zaklętych rzek, gorączkowych wykopalisk i przeklętych jaskiń.

Zachęcam naprawdę serdecznie do przeczytania tej ogromnej pracy, jaką wykonała Kapka Kassabova bo warto. Mimo iż bez załączonej mapki można się pogubić, pomimo wielu przytaczanych kat historii, nad którymi trzeba się mocniej skupić i pomijając fakt, że co chwilę sprawdzamy niektóre informacje w Internecie (i nie wszystkie udało się odnaleźć) jest to książka, która wciąga głęboko, głęboko w Bałkany. Zachęcam!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »