HISTORIA NA ŚMIERĆ I ŻYCIE - WOJCIECH TOCHMAN

 

Książka, o której chcę opowiedzieć to najnowszy reportaż Wojciecha Tochmana. Przybliża w nim historię Moniki Osińskiej, pierwszej kobiety skazanej w Polsce na dożywocie.

19 stycznia 1996r. Monika Osińska (Osa) wraz z dwoma kolegami z liceum Marcinem Murawskim (Jogi) i Robertem Gołębiowskim (Gołąb) przekreślili swoje życie.  Weszli do mieszkania, w którym mieściła się firma „Abigel” z zamiarem kradzieży fantów i gotówki, jednak na kradzieży się nie skończyło. Maturzyści bestialsko zamordowali pracującą tam młodą kobietę Jolantę Brzozowską. Cała trójka stanęła przed sądem, który wymierzył im karę dożywotniego pozbawienia wolności z możliwością przedwczesnego zwolnienia dopiero po upływie 25 lat. To tyle z faktów ogólnodostępnych.

Książka podzielona jest na kilka części. W jednej poznajemy samą Monikę od momentu aresztowania przez cały jej pobyt w więzieniu. W innej autor przybliża nam postać Lidii Ostałowskiej swojej przyjaciółki, dziennikarki, której udało się nakłonić Osę do zwierzeń oraz uzyskania zgody na napisanie o niej książki. W reportażu przeczytać możemy również o Krzysztofie Orszaghu, który był zarówno szwagrem jak i szefem Brzozowskiej. Po jej śmierci stanął na czele Stowarzyszenia Przeciwko Przemocy im. Jolanty Brzozowskiej, a w późniejszym okresie został mianowany Rzecznikiem Praw Ofiar. W trakcie odsiadki Moniki okazało się, że i on sam stanął na ławie oskarżonych. W Polsce ścigano go za nielegalne adopcje a w Szwecji, do której wyjechał za sutenerstwo i gwałt (o tym też jest w książce).

Ale wracając już do samej Moniki Osińskiej to najbardziej interesujące jest, jak autor uchwycił bohaterkę.  Pokazał ją taką jaka była, jakie miała relacje z rodzicami, a zwłaszcza jak traktowano ją w więzieniu, choćby to, że od razu nazwano ją  „dożywotka” (zaznaczam, nie ma tu żadnych drastycznych opisów).  Dzięki autorowi dowiadujemy się również, kiedy w całej historii pojawia się Lidia Ostałowska oraz jak wielkie znaczenie dla Osy będzie miało to spotkanie. Czytając dowiemy się o tym czy Monika rzeczywiście była winna zabójstwa. Dowiemy się również o codziennych rytuałach i wytycznych które musi przyjąć i stosować każda osadzona, a także o tym ile człowiek jest w stanie znieść, żeby przeżyć. Usłyszymy także, jaką gehennę przechodzą rodziny zarówno skazanych jak i ofiar. Więcej nie będę pisać, bo nie chcę więcej spojlerować.

 Na koniec powiem tylko, że osobiście nie zgadzam się z niektórymi opiniami o stronniczości i politycznym podtekście, ale Wy po przeczytaniu sami się wypowiedzcie.

Osobiście polecam, bo książka warta jest przeczytania.