BUNT CZERWONYCH KWIATKÓW, YUAN ZHANG

Przenosimy się do chińskiego przedszkola, do którego oddany zostaje czteroletni Qiang. Jego ojciec ciągle służbowo podróżuje, a babcia nie może już zajmować się wnukiem, dlatego od tej pory drugim ( jeśli nie pierwszym) domem chłopca będzie właśnie przedszkole.

W pierwszej chwili bałam się, że to będzie jakiś dramat, w którym dzieciom dzieje się krzywda. Jednak mile się rozczarowałam. Przedszkole, jak się okazuje - ekskluzywne, jest bardzo przyjazne dzieciom. Opiekunki są stanowcze, ale dobre. Dzieci są zadbane pod względem higieny, pożywienia i rozrywek. Trochę się uczą, trochę bawią. Wychodzą na spacery. Za dobre sprawowanie otrzymują czerwone kwiatki, które przypina się na tablicy. Każdy może taki dostać jeśli spełni kilka warunków, np. będzie się np. sam ubierał. Przedszkole nastawione jest na to, aby nauczyć dzieci poprawnych zachowań, uległości i posłuszeństwa wobec przełożonych. Codzienna dyscyplina i rutyna ma utemperować ich charaktery i zrobić z nich „grzeczne” dzieci.  Najlepiej pokazane zostaje to w scenie, kiedy dzieci patrzą na pochód wojskowy. Stosowane w przedszkolu zasady są miniaturą tych jakie stosuje się w wojsku, a dzieci patrzące na maszerujących żołnierzy wyglądają tak, jakby patrzyły na siebie w przyszłości. Za wyjątkiem Qianga.

Chłopiec za nic nie może dostosować się do rytmu przedszkola. Nie chce się podporządkować systemowi. Mimo iż tak jak inne dzieci, pragnie dostać czerwone kwiatki, nie potrafi nagiąć się do stawianych wymagań. Jego charyzma i umiejętność przekonywania innych sprawia, że wszystkie dzieci podnoszą mały bunt przeciwko wychowawczyni. O tym jakie będą tego skutki, musicie się sami przekonać, oglądając film.

Mimo iż obraz jest w całości uroczy, przyjemnie się to ogląda, niesie jednak swoje przesłanie i daje do myślenia. Film ciekawy też ze względów kulturowych, nie mogłam się nadziwić sposobowi „załatwiania” niektórych spraw higienicznych w przedszkolu.

Myślę, że to taka perełka wśród filmów, którą warto obejrzeć. Polecam;)