Twój Vincent

-


Twój Vincent, film z roku 2017 w reżyserii Doroty Kobieli i Hugha Welchmana, to mój wczorajszy obraz na dzień dobry.

Film jest biografią Vincenta van Gogha opowiedzianą przez bohaterów jego obrazów. Początkowo odbiór jest utrudniony przez formę, z jaką do tej pory nie mieliśmy do czynienia. Musimy przyzwyczaić się do kolorów intensywnych jak w malarstwie tego artysty. Musimy przyjąć, że jest to animacja, ale malarska. Przyzwyczajeni do gładkich kreskówek, wypolerowanych postaci z Disneya, nie umiemy pogodzić się z rozedrganym (jak osobowość van Gogha) obrazem.  

Drugie odczucie to niepokój. Fabuła nie jest szczególnie porywająca, ale to nie oznacza, że jest nudna. Głównym bohaterem, który prowadzi nas przez życie van Gogha jest Armand, syn przyjaciela malarza. Początkowo jest  mało zainteresowany misją jaka powierza mu ojciec, ale z każdą chwila coraz bardziej pochłania go historia życia i śmierci van Gogha. Wracając jednak do niepokoju, jaki ciążył mi potem przez cały dzień, to wywołują go obrazy – dynamiczne, pełne ostrych kolorów, przeplatanych momentami czarno-białymi, do tego motyw tajemniczej śmierci i te postacie: dramatyczne, gwałtowne, czasem dziwaczne. Być może o to chodziło, w pełni ekspresjonistyczny przekaz? Większość scen rozgrywa się w słoneczne dni, wśród pól, łanów zboża lub na łąkach i to przypomina mi jakieś nasze wierzenia w Południcę...

Podsumowując musze jednak przyznać, że jest to dzieło, które po prostu wypada obejrzeć. Praca jaką wykonano przy jego tworzeniu (6 lat!) była niesamowita. Aż 125 zawodowych malarzy z całego świata, malowało ręcznie 65 000 klatek filmu.  To robi wrażenie… A czy film robi wrażenie? Oceńcie sami ;)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »