WYSPA PAJĘCZYCH LILII, KOTOMI LI

-


 

Pacyfik wyrzuca na brzeg małej, porośniętej pajęczymi liliami wyspy, młodą kobietę. Nikt, nawet ona sama, nie wie skąd przybyła ani dlaczego. Nie pamięta jak ma na imię.  Wyspiarka Yona, która ją znalazła, zabiera ją do swojego domu i się nią opiekuje. Kiedy dziewczyna odzyskuje siły, Yona nadaje jej imię Umi i zaczyna wprowadzać w świat wyspy. A jest to dziwna kraina, na której rządzą kapłanki noro. Kobiety mają swój odrębny od męskiego język, są jedynymi osobami, które mogą przekazywać historię wyspy i uczyć inne kobiety. Tylko one mogą opuścić wyspę, grzebać zmarłych i wychodzić na świętą górę. Mężczyźni są im posłuszni, a dzieci oddaje się do wspólnych żłobków, skąd każdy może zabrać jakieś, żeby je wychowywać.

Umi powoli uczy się nie tylko dziwnego języka wyspiarzy, ale też uczestniczy w ich obrzędach i uroczystościach. Pobiera także nauki jako przyszła noro w sekretnym języku kobiet. Zaczynają się jej jednak przypominać fragmenty z poprzedniego życia i próbuje je skonfrontować z wiedzą najstarszej noro… .

 

Niestety, dla mnie była to już fantastyka, której nie potrafię unieść. Rozumiem, że jest to wizja pewnej utopii, ale dla mnie to wizja zbyt naiwna. Utrzymanie w tajemnicy  historii wyspy w oparciu o wiarę w posłuszeństwo ludzi, pomieszanie nowoczesności (mieszkańcy mają samochody) z prymitywną tradycją (obmywanie kości zmarłych słoną wodą), a do tego język, który bardziej przeszkadzał w odbiorze dzieła niż stanowił o jego wyjątkowości, sprawiają, że nie podobała mi się ta opowieść. Ta historia była dla mnie momentami absurdalna, a niektóre dialogi infantylne. Raczej nie wrócę do tej autorki.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »

SISU, reż. JALMARI HELANDER

-
Obraz
  Ależ się to świetnie oglądało! Dawno nie widziałam tak porywającego i satysfakcjonującego filmu ! Sisu w języku fińskim oznacza m.in. zawziętość, śmiałość, odwagę, upór, wytrwałość i energię. Usposobieniem Sisu w filmie jest Aatai Korpi – starszy mężczyzna, który w towarzystwie konia i psa, przeczesuje tereny Laponii w poszukiwaniu złota. Kiedy trafia na dość pokaźną żyłę tego kruszcu, wyrusza do miasta by wymienić go na gotówkę. Niestety, akacja filmu toczy się w 1945 roku, kiedy w Finlandii nadal stacjonują nazistowskie wojska. Korpi w swej podróży trafia na jedną z kompanii niemieckich żołnierzy, wiozących jako jeńców fińskie kobiety.  I gdyby tylko dali staruszkowi na koniu spokój, minęliby go bez zaczepki, nie zapragnęliby jego złota, pewnie by przeżyli… . Ponieważ Korpi to nie jest zwykły Fin. To jednoosobowa armia. Naziści wkrótce dowiedzą się, że zadarli z komandosem sił specjalnych, legendarnym wojownikiem, prawdziwym sisu. I teraz zaczyna się konkretna, zachw...
Czytaj dalej »

STRUŻKI, MARIA HALBER

-
Obraz
  Niezwykle dziewczyńska rzecz. Język opowieści tak dobry, że przenosił w czasie. To wspomnienia własnego dzieciństwa niejednej z nas, tyle że spisane przez  Marię Halber. O czym więc jest ta książka? O przyjaźni jaka może istnieć tylko między dziewczynami, takimi, co to już zaczynają być ciekawskie i niegrzeczne. O poznawaniu nowych rzeczy, wspólnym przekraczaniu granic i o rozhuśtanych emocjach. Wszystko zachowywane oczywiście w największej tajemnicy przed dorosłymi. Przyglądamy się sile relacji bohaterek, od dzielenia się każdą myślą i spędzania razem wszystkich chwil, po bolesne dorastanie, obfitujące w coraz trudniejsze doświadczenia i w coraz większe pretensje. Dodatkowo w ten dziewczęcy świat wkraczają wpierw chłopcy, a później mężczyźni, którzy wszystko dodatkowo komplikują. W końcu drogi dziewczyn się rozchodzą, ale więź, którą zbudowały, przetrwa wszystko. Trzeba jeszcze dodać, że relacja łącząca bohaterki nie jest równorzędna – jedna jest wpatrzona w drugą tak...
Czytaj dalej »