niewypożyczalne

Nie tego się spodziewałam. Mając w głowie świetną powieść  Dvořákovej Wrony , bałam się kontynuacji losów głównej bohaterki. Poniekąd tak się sprawa ma, ale o wiele łatwiej czytać coś, co brzmi jak pamiętnik niż powieść. Książka ma charakter autobiograficznej opowieści o dalszych losach dziewczynki z Wrony . Zaczynamy od trudnych relacji nastolatki z matką, przez pójście bohaterki  do zakonu, następnie jej szybkie małżeństwo i urodzenie dzieci, romans z księdzem, walkę o zdrowie chorego dziecka i życie w patologicznym małżeństwie. Dużo? To jeszcze nie wszystko. Tytułowy głód to także jeden z elementów tej historii. Historii kobiety, która cierpi na anoreksję… . Wracając do całości historii, muszę przyznać, że jednak Wrony poruszały w człowieku wszystkie struny duszy. Napisane po mistrzowsku sprawiały, że czytałam i się denerwowałam, wchodziłam w emocje głównej bohaterki i niemal współodczuwałam wszystkie jej stany. To książka o której dużo myślałam i która naprawdę dogłębnie porus

  Dla tych, którzy nie oglądali w skrócie tylko opowiem, że film przedstawia nam losy małego Oskara, który stracił ojca w ataku na WTC. Chłopiec od małego jest bardzo silnie z nim związany. To właśnie Thomas ( Tom Hanks) codziennie wymyśla dla chłopca rożne zadania, pomaga   w rozwiązywaniu zagadek i tajemnic. Spędzają ze sobą mnóstwo czasu bawiąc się i ucząc. Śmierć ojca jest dla chłopca przeżyciem traumatycznym. Oskar nie umie się pogodzić z jego odejściem, co chwila wsłuchuje się w ostatnie wiadomości pozostawione przez niego na sekretarce, wpatruje się w zdjęcia, zagląda do jego rzeczy. I właśnie wtedy odkrywa klucz, który rozumie jako ostatnią zagadkę zostawioną przez ojca. Wyobraża sobie iż odnalezienie do niego zamka, pomoże mu zrozumieć, to co się wydarzyło i jednocześnie pozwoli mu pozostać z tatą w kontakcie. I tu zaczyna się jego podróż, której celem jest znalezienie odpowiedzi na zło, które wydarzyło się 11. września 2001 r. Oskar ( Thomas Horn) to trudne dziecko, które

Rachel i Mano byli kiedyś małżeństwem bojowników. Oboje ślepo wierzyli w swoją misję powstania wolnego od Anglików państwa Izrael.. Świadomie i wręcz obsesyjnie poświęcili tej sprawie swoją młodość. Mimo, iż bardzo się kochali i za sobą tęsknili, na pierwszym miejscu stawiali budowanie wolnej ojczyzny. Wykonywali wszystkie niebezpieczne misje, z podkładaniem bomb w wózkach dziecięcych włącznie, ukrywali się, pomagali innym bojownikom, dostarczali przesyłki i listy. Kiedy jeden z nich miał trafić do dwudziestoletniej dziewczyny, Mano uparł się by jeszcze tego samego wieczoru koniecznie go jej zanieść. Nie wiedział, że jego upór był przyczyną wielkiego nieszczęścia. Dla obojga zaś oznaczało to koniec wspólnego życia… Mała Atara modliła się by jej ojciec umarł. Nie wiedzieć dlaczego, Mano dręczył ją całe dzieciństwo. To przez niego wyrywała sobie z głowy garściami włosy. Ojciec rzadko był dla niej dobry. Dopiero na łożu śmierci zaszła w nim zmiana. Wołał swoja córkę imieniem Rachel i był

 

  Ślubu nie było, ale wesele owszem. I to jakie! Proszę Państwa, każdego kto choć raz był na polskim weselu, wiele tu nie zdziwi. Bo choć pary młodej brak, to impreza trwa. Jest alkohol, duuużżooo alkoholu, szalony wodzirej i orkiestra, rodzinne niesnaski, spontaniczne romanse, kłótnie, a nawet bijatyki. Jednak zamiast welonem rzuca się tu koloratką, a   główni bohaterowie – rodzice niedoszłej pary, nieustannie przerzucają się winą i obelgami. Rodzice pana młodego to przedstawiciele bogatego świata. To oni płacą za wesele, to za ich pieniądze dla młodych zostało kupione mieszkanie i to oni opłacili wcześniej podróż poślubną... . Z kolei rodzice pani młodej to mieszkańcy wsi, nie obyci, nie do końca znający zasady savoir-vivre i na pewno nie obracający większymi sumami. Zderzenie tych dwóch światów, zarówno jeśli idzie o kontakty niedoszłych teściów jak i gości weselnych, to jak fajerwerki z opóźnionym zapłonem! Napięcie rośnie z każdą minutą, a my jesteśmy jednocześnie zaciekawieni i