KARTKA Z KALENDARZA - DZISIAJ MIJA ROK OD ATAKU ROSJI NA UKRAINĘ

-


 To niesamowite, że właśnie mija rok od bestialskiego ataku Rosji na Ukrainę. Zastanawia mnie zatem co w głowie miał „Wołodia”, który sądził, iż wojna potrwa tydzień, no w porywach miesiąc. Wniosek - chyba niewiele ponieważ niedługo potem schował się w bunkrze, z którego podobno do dzisiaj nie wychodzi. W przeciwieństwie do prezydenta Zełeńskiego, o którym już nikt nie myśli jako o komiku, tylko raczej o człowieku który w sytuacji krytycznej jak nikt stanął na wysokości zadania. Swoją postawą dał całemu światu przykład niezłomności, odwagi i ogromnej charyzmy Ukraińców i jak przystało na prawdziwego wodza od 365 dni stoi na czele zdeterminowanej i walecznej ukraińskiej armii, która przecież cały czas stawia czynny opór najeźdźcy.

Pomyślałam zatem, że przytoczę fragment tekstu Władysława Bartoszewskiego, który ukazał się w 1943 roku w piśmie konspiracyjnym „Prawda Młodych” . Słowa te stały się mottem życiowym autora i jak mi się wydaje są ponadczasowe.

„Zwalczaj atomizację naszego społeczeństwa. Zrozum sam i wpajaj innym przekonanie, że Polska to nie kilkadziesiąt milionów sobiepanów,  ale wielki Naród, mający wspólne cele i wspólne obowiązki wobec historii, że dolą i niedolą jesteśmy związani na śmierć i życie, że zbrodnią jest reagować na nieszczęście dopiero wtedy, gdy się samemu zostanie zagrożony. Zwalczaj fałszywe społeczeństwo, manię wiecowania, dysput, rozszczepiania włosa na czworo, liberum veto, nie poddawaj się wilkom w owczej skórze: chorym psychicznie histerykom, wodzom. Broń w życiu społecznym praw rozumu, z zasady bądź nieufny wobec wszelkich prądów antyintelektualnych… . Bądź czynnikiem zgody, czynnikiem dobrze pojętego kompromisu. Całkowitej nieustępliwości, izolacjonizmu, niechęci do współpracy i porozumienia z przeciwnikiem nie uważaj za cnotę stałości. Dopatruj się w tym raczej ciasnoty umysłowej i zbadaj, czy nie kryje się tam na dnie zła wola. Ale nim tej pewności nie nabierzesz- nie rzucaj oskarżeń na wiatr, bo postąpisz niegodziwie, będziesz śmieszny i mały”. [1]

 

Na koniec pozwolę sobie przytoczyć pewną anegdotę  o tym jak:  "W lutym 2001 roku Władysław Bartoszewski jako minister spraw zagranicznych czekał na spotkanie w cztery oczy z Janem Pawłem II. Czekał, bo papież rozmawiał z rosyjskim szefem rządu Michaiłem Ksjanowem. Gdy wreszcie tamta audiencja dobiegła końca, Profesor z szacunkiem ucałował Pierścień Rybaka i oświadczył: 

-Ojcze Święty, Ruscy wyszli, zostaliśmy sami!"[2]

 

I tego właśnie nam wszystkim szczerze życzę.


[1] M.Zając, PĘDZĘ JAK DZIKI TAPIR  BARTOSZEWSKI W 123 ODŁONACH, MANDO, Kraków 2022, s.14-15

[2] M.Zając PĘDZĘ JAK DZIKI TAPIR  BARTOSZEWSKI W 123 ODŁONACH,  MANDO, Kraków 2022, s.46 




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »