JESZCZE DALEJ NIŻ PÓŁNOC, DANY BOON

-

 




Jeszcze dalej niż północ

Chciałam wam krótko zrecenzować komedię, której premiera miała miejsce w 2008 roku ale ona za każdym razem kiedy ją oglądam śmieszy mnie tak samo.

Film po raz pierwszy obejrzałam w kinie i pamiętam jak po projekcji pokazywane były ujęcia z kręcenia filmu i wszyscy łącznie ze mną płakali ze śmiechu.

Jeszcze dalej niż północ to komedia opowiadająca o perypetiach pewnego szefa urzędu pocztowego we Francji. Philippe za podszywanie się za osobę niepełnosprawną zostaje karnie przeniesiony na dwa lata do placówki na północy Francji, o której wie tylko tyle że jest tam zimno, a od krewnego dowiaduje się że jest to miasteczko górnicze w którym wszyscy piją i mówią dziwnym dialektem. Niestety ani żona ani syn nie chcą opuszczać ciepłego i słonecznego południa, więc Philippe wyposażony w ciepłą kurtkę i czapkę wyrusza w podróż na daleką północ. Na miejscu spotyka Antoine’a listowego, który był odpowiedzialny za odebranie nowego szefa i od tego momentu tak naprawdę zaczyna się cała historia, bo okazuje się, że Bergues, które leży niedaleko granicy z Belgią to urocze miasteczko, którego mieszkańcy mówią po flamandzku, lub w dialekcie „szytymi”,  którego Philippe nie potrafi do końca zrozumieć tak zresztą jak poczucia humoru mieszkańców, co sprawia że cała sytuacja staje się komiczna w sensie dosłownym. Bohater poznaje wszystkich swoich nowych współpracowników oraz życzliwych mieszkańców, zaznajamia się z nową wymową i panującymi tu zwyczajami. Problem pojawia się w momencie kiedy po dwóch tygodniach wyjeżdża na weekend do domu, chce opowiedzieć żonie że wcale nie jest tam tak jak sądził ale ona mu nie wierzy, ciągle się martwi i postanawia że przyjedzie do męża do Bergues. Co z tego wyniknie dowiecie się oglądając film, z resztą i tak już sporo zdradziłam. Polecam, mam nadzieję że uśmiejecie się jak ja zwłaszcza że film można wypożyczyć w Dziale Audiowizualnym naszej biblioteki.


 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEKCJE CHEMII, BONNIE GARMUS

-
Obraz
  Przyznam, że jak po raz pierwszy sięgnęłam po” Lekcje chemii”, to poczułam lekkie rozczarowanie. Nie polubiłam się wówczas z główną bohaterką, odłożyłam więc książkę raczej z myślą, że to nie dla mnie. Po jakimś czasie ponownie się na nią natknęłam, ale tym razem pomyślałam, że dam jej drugą szansę. Och, jak dobrze, że to zrobiłam (jednak nie ma się co sugerować początkami). Wspomniana wcześniej główna bohaterka to Elizabeth Zott, zdolna chemiczka, jedyna kobieta chemik w zdominowanym przez mężczyzn Instytucie Badawczym Hastings , pracująca tam w połowie lat 50-tych. Jak łatwo się domyślić koledzy nie poważają swojej koleżanki, zwłaszcza że przewyższa ich inteligencją. Jedynym mężczyznom, z którym Elizabeth może konkurować jest Calvin Evans, samotny geniusz. I to właśnie tę dwójkę połączy prawdziwa chemia. Młodych, zdolnych i zakochanych ludzi, tuż przed ogłoszeniem przełomu w badaniach rozdziela nagła śmierć Evansa. Niestety wszelkie wspólne plany legły gruzach, a żeby tego by...
Czytaj dalej »

KOŁATANIE, ARTUR ŻAK

-
Obraz
Kołatanie Artura Żaka to przepełniona mistycyzmem opowieść o przemijaniu, o życiu i śmierci, o miłości i zazdrości, o szacunku i niezrozumieniu, a także przywiązaniu do ludzi, do miejsca i do tradycji. Dzięki autorowi odbywamy podróż przez historię od czasów II wojny światowej przez okres powojenny, aż do lat 90- tych XX w. Głównymi zaś bohaterami powieści są dziadek i wnuk, a właściwie Dusza dziadka Bronka. Piotrek, tuż po maturze przyjeżdża na podłódzką wieś, żeby zaopiekować się niedawno owdowiałą babcią. Przy okazji, korzystając z sielskiego, wiejskiego otoczenia ma w planie przygotować się do egzaminów na studia.  Jednak zaraz po przyjeździe okazuje się, że babcia wcale nie jest przybita po śmierci męża, wręcz przeciwnie, gdyż okazuje się, że dziadek wciąż tu jest…, a właściwie jego Dusza.  Bronek po śmierci cofa się do czasu, gdy był jeszcze młodym chłopakiem. Przywołuje wspomnienia, dzięki którym zaczyna rozumieć zdarzenia jakie miały miejsce w jego życiu i jaki by...
Czytaj dalej »

FADO, ANDRZEJ STASIUK

-
Obraz
  Czy aby wiedzieć kim się jest, trzeba najpierw uświadomić sobie skąd się pochodzi? Czy, paradoksalnie, bez korzeni nie jesteśmy w stanie ruszyć w świat? Andrzej Stasiuk porywa nas w świat przeszłości. Wspomnienia, tęsknoty, rytuały i nagłe przebłyski obrazów z dzieciństwa to treść tej książki. Jeszcze w żadnym jego dziele nie wyczuwałam takiej delikatności i czułości w obchodzeniu się z czymkolwiek. Może to dlatego, iż jak sam pisze: Przeszłość i pamięć są moją ojczyzną i moim domem . [1] To wspaniała i mądra pozycja (moim zdaniem najlepsza jaką czytałam tego autora), w której bohater każe nam się zatrzymać w pędzącym, bezmyślnym świecie. Książka w której w końcu obnaża się  głupotę zachodniego świata, przeciwstawiając mu nasze, wschodnie dziedzictwo z całym dobrodziejstwem inwentarza i w której mówi się, że możemy być z niego dumni. W końcu Europa nie może składać się wyłącznie   z teraźniejszości. Tymczasem wszystko wskazuje na to, że obsesja teraźniejszości p...
Czytaj dalej »