niewypożyczalne

  Literacka Nagroda Nobla 2025 dla László Krasznahorkaia .   Literacką Nagrodę Nobla 2025 dostał Węgier László Krasznahorkai "za zniewalające i wizjonerskie dzieła, które pośród apokaliptycznej zgrozy przypominają o sile sztuki".    Tegoroczny Noblista to węgierski pisarz i scenarzysta filmowy odznaczony Nagrodę Kossutha, od 2004 członek Digitális Irodalmi Akadémia oraz Széchenyi Irodalmi és Művészeti Akadémia. Urodził się w Gyuli na południu Węgier. Pochodzi z rodziny prawniczej. W latach 1960–1968 uczęszczał do szkoły podstawowej w Gyula, potem kontynuował edukację w klasie języków klasycznych w gimnazjum im. Ferenca Erkela]. Następnie między 1974 a 1976 był studentem wydziałów prawa na uniwersytetach w Segedynie oraz Budapeszcie. Ostatecznie zdobył dyplom na wydziale humanistycznym Uniwersytecie Loránda Eötvösa w ramach specjalności hungarystyczno–nauczycielskiej. Jego pierwsza nowela, Tebenned hittem, ukazała się w 1977 na łamach „Mozgó Világ”. W lata...

  Bohaterka powieści Joanna musi (musi?) nam powiedzieć, że ma wirusa HIV. Książka Aleksandry Zbroji to fikcja oparta na faktach. Autorka spotykała się z osobami zakażonymi wirusem   i z tymi, którzy z nimi współżyją (w obu tego słowa znaczeniach) lub współpracują. Ich opowieści, przeżycia i refleksje przekształciła w powieść o Joannie Mszałek. Bohaterka jest dwudziestokilkuletnią kobietą poszukującą miłości. Po wielu perypetiach poznaje w końcu chłopaka, z którym próbuje związać się na dłużej. Wyjeżdża z nim na daleki wschód i tam chce rozpocząć nowy, lepszy etap w swoim życiu. Niestety, marzenia szybko pryskają. Joanna dowiaduje się, że jest tzw. hifiarą. Nie muszę dodawać, że od tej pory jej życie diametralnie się zmieni. Strach i wstyd to uczucia, które będą jej często towarzyszyć, ale… jednak nie do końca jest tak jakbyśmy to sobie wyobrażali. Okazuje się, że dla Joanny nie sam fakt posiadania wirusa jest tak bardzo przerażający jak wszystko to, co jest przed powied...

 Z okazji Międzynarodowego Dnia Kawy, życzymy wszystkim udanego popołudnia   w towarzystwie filiżanki tego wyjątkowego napoju :)

 

Zobacz, ile jesieni! Pełno, jak w cebrze wina, A to dopiero początek, Dopiero się zaczyna. Nazłociło się liści, Że koszami wynosić, A trawa jaka bujna, Aż się prosi, by kosić. Lato, w butelki rozlane Na półkach słodem się burzy. Zaraz korki wysadzi, Już nie wytrzyma dłużej. A tu uwiędem narasta Winna, jabłeczna pora, Czerwienna, trawiasta, liściasta, W szkle pękatego gąsiora. Na gorącym  kamieniu Jaszczurka jeszcze siedzi. Ziele, ziele wężowe Wije się z gibkiej miedzi. Siano suche i miodne Wiatrem nad łąką stoi. Westchnie, wonią powieje I znowu się uspokoi. Obłoki leżą w stawie, Jak płatki w szklance wody. Laską pluskam ostrożnie, Aby nie zmącić pogody. Słońce   głęboko weszło W wodę, we mnie i w ziemię, Wiatr nam oczy przymyka. Ciepłem przejęty drzemię. Z kuchni aromat leśny: Kipi we wrzątku igliwie. Ten wywar sam wymyśliłem: Bór wre w złocistej oliwie. I  wiersze   sam wymyśliłem. Nie wiem, czy co pomogą, Powo...