niewypożyczalne

 

  Nie sposób określić tego filmu inaczej niż widowisko! Guillermo del Toro jak zwykle nie zawiódł przy wyborze filmu na sobotni wieczór. Mało kto potrafi w tak mroczny i baśniowy sposób wznowić klasykę. Dawno nie oglądałam tak dobrego filmu. Podczas oglądania tej ekranizacji nie można się nudzić, mimo iż przecież dzieło znamy, wiemy o czym jest i jak się kończy. Zwłaszcza że nie dodano tu ( na szczęście) niczego niepotrzebnego. Opowiedziano na nowo historię stworzenia przez doktora Victora Frankensteina z połączenia wielu ludzkich części ciała nowego, żywego stworzenia. Stworzenia okrutnie samotnego i nieszczęśliwego. Kogoś, kto nie wie, kim do końca jest. Istoty, która nie może umrzeć. Potwora, który jest tak silny, że potrafi rozerwać człowieka na strzępy i jednocześnie tak wrażliwego, że roztacza opiekę nad ślepym starcem. Wspaniale oddana została cała gama uczuć i emocji potwora, genialnie zagrana postać doktora Frankensteina. Dylematy moralne   i etyczne oddane tak ja...

Jedna wieś, a w niej dwa zwaśnione od pokoleń rody Kończaków i Cebrzynów. Zawiść, wylewająca się zewsząd żółć i ciągła potrzeba wendety.  Brzmi to ja Cosa Nostra kontra Ndrangheta, jak Capuleti i Montecchi i może nie jest to złe porównanie, tyle że autor zabiera czytelnika na polską prowincję i pokazuje, że raz doznanych krzywd nigdy się nie zapomina. W najnowszej powieści Maciej Siembieda zabiera nas do świętokrzyskiej wsi u podnóża Łysej Góry. Zamieszkują ją dwie rodziny jedna prawa, dumna, czynnie uczestnicząca w walkach w obronie kraju druga zaś znana jest ze złodziejstwa i zuchwałego szabrownictwa i kolaboranctwa. Właśnie od zadenuncjowania jednego z Kończaków przez Cebrzyne tak naprawdę zaczyna się cała opowieść. Autor zabiera nas w straszną, a za razem fascynującą i niezwykle wciągającą podróż po historii mieszkańców województwa świętokrzyskiego od końca XIX w. do końca lat 80-tych XX w. Nie będę opisywać czym jest gołoborze oraz jak przeplatały się losy bohaterów ani czego ...

  Rapi Kaur,  Mleko i miód,  Wydawnictwo Otwarte, Kraków 2012, s. 375.

    Jeśli jesteście fanami Murakamiego, rozpoznacie go w tej książce bez problemu. Jest tu wszystko, co stanowi o jego wyjątkowości i rozpoznawalności. Oto młody chłopak zakochuje się w dziewczynie, która jest bardzo tajemnicza. Milczy, płacze, przytula się. Chce być jego, a jednocześnie nie może z nim być. Wszystko dlatego, że jak tłumaczy, jest jedynie cieniem siebie samej. I nie chodzi o żadną metaforę. Nastolatka twierdzi, że naprawdę jest tylko cieniem, a jej prawdziwe ja mieszka w dziwnym Mieście, otoczonym niezwykłym Murem. Dziewczyna znika. Mija wiele lat, a chłopak, który teraz stał się dorosłym już mężczyzną, sam trafia w końcu do tajemniczego miejsca, o którym mówiła mu ukochana. To Miasto otoczone Murem, w którym panują inne reguły życia. Bohater nie wie do końca, jak się tam znalazł, ale przez pewien czas jest w tym Mieście szczęśliwy. Im dłużej jednak w nim przebywa, tym więcej szczegółów zaczyna dostrzegać, a świat poza Murem zaczyna mieszać się z tym w jego gra...